نوشته‌شده در

غلامرضا مین باشیان، مرد اولین ها (I)

غلامرضا مین باشیان، مرد اولین ها (I)
e92ddd291eab7de63f5150b968bae283 -

غلامرضا مین باشیان، مرد اولین ها (I) موسیقی

2018-03-14 23:26:03





غلامرضا مین‌باشیان (۱۲۴۰-۱۳۱۴)

غلامرضا مین باشیان که در تاریخ موسیقی ایران در چند مورد مختلف با عنوان اولین شناخته می شود. غلامرضا مین باشیان یا سالار معزز که به امیر پنجه و موزیکانچی باشی، نیز معروف بوده است، اولین موسیقیدان تحصیل کرده ایرانی در زمینه موسیقی کلاسیک است، او اولین ایرانی است که نت اثرش به چاپ رسید و در اروپا منتشر شد، او اولین موسس و معلم ایرانی کلاس موسیقی کلاسیک غربی است، همچنین اولین پایه گذار ارکستر زهی در ایران و نگارنده ردیف، اولین ایرانی که در اروپا تحصیل موسیقی کرده است و…




بدون شک سالار معزز را باید پدر موسیقی کلاسیک و همچنین موسیقی نظامی ایران دانست. غلامرضا مین باشیان فرزند نصرالله، در سال ۱۲۴۰ در تهران متولد شد. مادر او قمر الزمان اولین زن ایرانی بود که پیانو مینواخت. او دوران تحصیل خود را در مدرسه دالفنون آغاز کرد؛ او پیش از شروع به تحصیل موسیقی در نقاشی و زبان استعداد هایی از خود نشان داده بود و در مدرسه به مقام دوم رسیده بود که به این خاطر نشانی هم از ناصرالدین شاه قاجا دریافت کرده بود.



به خاطر علاقه ای که به موسیقی داشت پدرش نصرالله خان او را در شعبه موسیقی دالفنون نام نویسی کرد و او هشت سال زیر نظر آلفرد ژان بابتیس لومیر (رئیس موسیقی پیاده نظام فرانسه که از طرف ناصرالدین شاه برای تدریس مسویقی به ایران دعوت شده بود) به تحصیل موسیقی پرداخت و به عنوان اولین شاگرد موسیقی دالفنون، فارغ التحصیل شد. سیستم تدریس موسیقی در دالفنون توسط لومیر (Lemaire) بیشتر بر مبنای موسیقی نظامی بود تا موسیقی کلاسیک.





غلامرضا مین باشیان پس از فارغ التحصیلی، با درجه نظامی افسری به عنوان دستیار لومیر در دارالفنون به تدریس موسیقی پرداخت. در سال ۱۲۶۱ او به درجه سلطانی رسید و فرمانده موزیک سوار قزاق شد و این درجه چهار سال بعد به یاوری ارتقا یافت و او فرمانده موزیکانچیان قزاق شد.





او پس از یازده سال خدمت در این سمت به درجه میرپنجی رسید و در همین سال او به شوروی و کنسرتوار سن پترزبورگ (پتروگراد آن زمان) رفت تا زیر نظر موسیقیدان نامی آن زمان ریمیسکی کورساکوف به تحصیل بپردازد. او در این سفر فرزند ارشدش نصرالله مین باشیان (که هم نام پدربزرگ و مسلط به نوازندگی پیانو و تا حدی ویولون، ویولونسل و کلارینت بود) را هم با خود برد. تحصیل غلامرضا مین باشیان زیر نظر کورساکوف کوتاه بود و او به ایران بازگشت ولی نصرالله هفت سال در آنجا به تحصیل پرداخت.





پس از بازگشت به ایران، غلامرضا مین باشیان به همان مقام قبلی اش برگشت. همزمان با انقلاب مشروطه، او به دلیل علاقه اش به مشروطه چیان از سمت خود کنار گرفت و برای مطالعات بیشتر در زمینه موسیقی به فرانسه عزیمت کرد. در همین دوران او به ساخت سرود رسمی ایران پرداخت با عنوان ” سلام دولت علّیه ایران” که نت آنرا برای پیانو در اروپا منتشر کرد.





در اوایل سلطنت احمد شاه به ایران بازگشت و با درجه سرتپی به ریاست کل سته های موزیک نظام یعنی موزیک ژاندارمری، نظمیه، نصرت و گارد سلطنتی بگزیده شد.





در هفتم شعبان سال ۱۲۸۹ شمسی، او از طرف وزارت معارف (که بعدا به وزارت فرهنگ و هنر تغییر نام داد و امروز با عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد شناخته میشود) مامور تشکیل ارکستر زهی سلطنتی شد که این ارکستر، اولین ارکستر زهی در ایران محسوب میشود. در این زمان بود که وی به درجه امیر تومانی ارتقا یافت و نشان مکلل به الماس و حمایل و سردوشی مخصوص این درجه به او اعطا گردید.





در سال ۱۲۸۵ معلم غلامرضا خان مین باشیان، ژان بابتیس لومیر درگذشت و پس از یک سال که امور شعبه موزیک دالفنون بی سرپرست بود به غلامرضا خان رسید (با حفظ سمت قبلی). غلامرضا خان دو سال بعد به لقب سالار معزز مفتخر گردید.



غلامرضا مین باشیان، مرد اولین ها (I) مطالب مشابه

نوشته‌شده در

مروری بر آلبوم «زمان»

مروری بر آلبوم «زمان»
0e89cfb3c37fda3292aa1cf2c160fe2e -

مروری بر آلبوم «زمان» موسیقی

2018-03-13 15:26:00






نگره‌ی سکوت نقش‌دار

به‌راستی نقش ایده یا نگره در آفرینش یک اثر موسیقایی کجاست؟ کدام پایه‌ی موفقیت آثار هنری را نگره‌شان می‌سازد؟ یا به بیانی دقیق‌تر رابطه‌ی نگره و ارزش یک اثر چیست؟ یک پاسخ بزرگ آن است که تعیُّن نگره، کیفیت محقق شدنش یا چگونگی برابر ایستادنش تعیین‌کننده است. بحث دامنه‌دار و پیچیده‌ای است اما به هرروی این امری است که عیسا غفاری با آلبوم‌هایش موجب می‌شود. نگره‌های بیانیه‌وار در کار او هر شنونده‌ی آگاه را وامی‌دارد این پرسش‌ها را بپرسد و به دنبال یافتن پاسخشان موسیقی را بکاود.



نگره این بار افزون بر آنچه از «ردیف نو» (۱) حمل شده، مساله‌ی زمان است و بیشتر از آن سکوت. هدف، آوردن سکوت و سرعت کم تکلم موسیقایی (۲) به یک موسیقی/هنرِ معمولا سکوت‌گریز و حتا سکوت‌هراس است. سرعت تکلم کم (که گاه اشتباها به کندی تمپو تعبیر می‌شود) را پیش‌تر در برخی سبک‌های رادیویی به شکلی گسترده تجربه کرده‌ایم اما سکوت به این معنی را کمتر. نگره بی آن که نامی مستقیم از سکوت بیاورد (متن دفترچه بازتابی از نگره‌ی اصلی را به دست می‌دهد) قصد می‌کند آن را تا جایگاه یک عنصر ساختاری بر ‌کشد (مانند آغاز «تو نیستی»).



اما فقط همین. تا این مقام می‌آید و می‌ایستد. همان می‌شود که در دیگر کارهای غفاری نیز می‌شد. نیت سترون می‌ماند. نگره از تعین تمام بازمی‌ایستد و فعلیت نهایی خویش را به زمانی نامعلوم موکول می‌کند. از همین روست که سکوت به عنوان تمایز موسیقی با عدم، تفکیک‌اش را با جاهای خالی حاصل از تکلم شمرده شمرده‌ی موسیقی از دست می‌دهد و دوباره از امکانی که در نیم گامی قرار داشت پس می‌نشیند و فرومی‌افتد. فرصتی که فرارو بود و رخ می‌نمود، می‌گریزد و روی پنهان می‌کند. سرانجام در یکی دو جا همچون قطعه‌ی «نوش» فروافتادن و پوشیدگی کامل می‌شود. پس جریان اثر تمام چرخی می‌زند و به روش‌های مالوفِ رابطه‌ی ماده‌ی موسیقایی با زمان بازمی‌گردد. اینچنین، یا نگره و بیانیه باید از نو خود را با حقیقت کار هماهنگ سازند یا وارونش، اثر باید همتراز آنها شود.





۱- به هنگام انتشار ردیف نو در مروری مفصل‌تر با عنوان «بازکاوی ردیف» نگره‌های آن آلبوم را نیز سنجیده‌ام.

۲- Low Ratio


نویز



***


گفتگوی هارمونیک


آلبوم «زمان» اثری از عیسی غفاری برای تار و همراهی سازهای ایرانی است. این آلبوم با هنرنمایی نوازندگانی همچون شیما شاه محمدی، سارا فطرس، عیسا غفاری و آوای زهره قلی پور در هفت آهنگ بی‌کلام تهیه شده است. نام قطعات: تو نیستی، زمان، تمام اوقات تلخ، نبودن تو، ما، به یاد تو و نوش است.

مروری بر آلبوم «زمان» مطالب مشابه

نوشته‌شده در

شکوری: همه ایرانی ها شاعر هستند!

شکوری: همه ایرانی ها شاعر هستند!
604d906d5c9a5b1a50d943adfd4a4939 -

شکوری: همه ایرانی ها شاعر هستند! موسیقی

2018-03-12 15:27:12





شهره شکوری

چند اثر با اجرای شما در آرشیو رادیو وجود دارد که قطعات پیانویی از زنده یاد مصطفی کمال پورتراب را اجرا کرده اید، لطفا در مورد این آثار صحبت کنید و ماجرای ضبط این آثار را بفرمایید؟

آن دوره ای که با صداو سیما کار می کردم با آقای پورتراب در ارتباط بودم و پیش ایشان می رفتم. من به ایشان پیشنهاد دادم که چرا قطعاتتان را ضبط نمی کنید؟ آقای پورتراب یک سری قطعات را که همین سال های اخیر نوشته بودند و یک سری را هم که مربوط به سال های قبل بود و کارهای ارکستری بود به من دادند و موافقت کردند این قطعات اجرا شود؛ من این قطعات را به تلویزیون بردم؛ یکی «برای یک فرشته» نام داشت که یادم است یکبار که رفتم و ضبط کردیم متاسفانه فایل اش گم شد و البته چک حق الزحمه ماهم گم شد!

دوباره قطعه را گذاشتند و رفتیم ضبط کنیم، ایندفعه پیانو خراب بود، بعد از بالا اومدند بالاخره یک کاری کردند ببینند می توانند پدال را درست کنند یا نه و… جالب اینجا بود که همان موقع که دیگر همه آمده بودند که شاهد باشند مشکل از پدال پیانو است ناگهان پدال حالش خوب شد و من هم از اول که نواختم درسته تا اخر قطعه را زدم ولی اگر کمی روی این ضبط دقت زیاد باشد، اشکال پدال تا حدی شنیده می شود.


لطفا در مورد آثاری که به صورت آهنگسازی کار کرده اید صحبت کنید و اینکه آیا دوروهایی هم برای آموختن آهنگسازی به طور مجزا گذرانده اید یا خیر؟

وقتی که من درس معلمی را می خواندم، یکسری از موضوع هایی که باید کارمی کردیم آهنگسازی بود و البته درس های عمومی مثل هارمونی، کنترپوان و تمام مبانی تئوریک موسیقی؛ ولی جدا بایستی آهنگسازی می کردیم.

من همیشه دلم می خواست آهنگسازی کنم و یک چیزهایی هم می نوشتم ولی هیچوقت جرات این را نداشتم که آنها را منتشر کنم یا پخش کنم. بعد که قرار شد برای پایان کارمان یک قطعه ای به شاگردی تدریس کنم، فکر کردم چرا این قطعه که می خواهم تدریس کنم، خودم ننویسم؟ این بود که چارگاه را انتخاب کردم و یک اتدی در چهارگاه نوشتم؛ موقعی که اجرا کردم استادم خیلی تعریف کرد و گفت: این کار قشنگی است و این را باید چاپ کنی. بعد آن را که نوشتم، آوردم برای صداو سیما و اتفاقا آنجا هم این قطعه را ضبط کردم.


ظاهرا اشعار آثارتان هم سروده خودتان بوده…؟

بله، شعر ها را خودم می نویسم البته یک چیزای می نویسم… ولی باید بگوم که همه ایرانی ها شاعر هستند! آنقدری که ما فکر می کنم شاعر داریم خواننده شعر نداریم!
موسیقی ای که می نویسم، بیشتر برای پیانو سپرانو یا متسوسپرانو و فلوت هستند که بعضی دوئت هستند و بعضی پیانو سلو. از حال و هوای موسیقی ایرانی و از گوشه های ایرانی استفاده می کنم ولی چون با پیانو نمی شود با کوک استاندارد فواصل ایرانی را زد، یک حال و هوای رنگی از موسیقی ایرانی را سعی می کنم پیاده کنم. شعرم البته فارسی است و قوانین و هارمونی اش تاثیر یافته از موسیقی غربی و مقداری هم از موسیقی دوره رونسانس و آکوردهای کوارتال استفاده می کنم.




شکوری: همه ایرانی ها شاعر هستند! مطالب مشابه

نوشته‌شده در

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (II)

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (II)
e22e839a77b830859ee818b36cf8fcb7 -

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (II) موسیقی

2018-03-11 15:26:07





جونی آلیده (2017–1943)

در ابتدای کارش، جونی قدرت آوازی که به آن شناخته می شود را نداشت. آن چیزی که در اولین آلبوم هایش می شنویم صدایی بی ثبات است که به روشنی تحت تاثیر ستاره راک آمریکایی اِلویس پریسلی (Elvis Presley) قرار دارد. همانند سلطان راک، جونیِ جوان انتهای حرف های صدادار را به سمت زیر می سُراند و از نام آوا ها (onomatopée) خیلی استفاده می کرد (مثل yeah yeah معروف). او کلمات را بالا و پایین می برد همان طور که پایش را برای دعوت به رقص به زمین می کوبید.
روبرتو آلاینا بر این باور است که نبایستی تکامل صدای جونی آلیده را تنها در حجم دار شدن آن خلاصه کرد: «توانایی او بیشتر یک رنگ یا هویت صدایی بود. آن چیزی که بیش از همه نزد او تحسین برانگیز است، پوشش صداها است، تکنیکی که معمولا خواننده های وَریته و راک از آن استفاده نمی کنند. این پوشش به او اجازه می داد خیلی بالا بخواند و به سمت نت های زیر برود. از فای دیِز (fa dièse) او می توانست صدای خود را مانند یک تِنور پوشش دهد.»




پوشش صدا به یک خواننده اجازه می دهد از دانگ بَم بدون هیچ ناپیوستگی نُت های زیر را بخواند، بدون این که شنونده متوجه هیچ قطعی گردد. حال آن که برای پوشش صدا بایستی روی نفس ها تکیه کرد، همان تکیه کردن به دیافراگم. این گونه بود که جونی توانست بیش از شصت سال «فریاد بکشد» بدون این که به تارهای صوتی اش آسیب برساند. از اولین اجراهای ندامتگاه (Le Pénitencier ) سال ۱۹۶۴، تا صدای اسطوره ای بالا در کافی است (« Il suffira ») سال ۱۹۹۸، جونی آموخت چگونه انرژی صدا و شخصیت راک اند رول (rock’n roll) خود را مهار کند.




بشنوید ترانه «ماری» را با صدای جونی آلیده



چون او می دانست چگونه انرژی صدایش را جهت بدهد توانست در رِپِرتوارهای جدید مانند بلوز، پاپ و وَریِته نیز بدرخشد. بزرگ ترین موفقیت تجاری او ترانه خون برای خون (Sang pour sang ) که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد و توسط پسرش دَوید (David) ساخته شده بود، متعلق به ژانری لطیف تر یعنی تصنیف است.
مربی آواز کال مورگان (Kaël Morgan) معتقد است که صدای ویژه آلیده یک استعداد ذاتی است که او از بدو تولد دارا بوده است و همچنین نتیجه تجربیاتش نیز هست: «صدای او مانند یک بولدزر است، نیرویی از طبیعت. صدای جونی از نظر آهنگ صدا و موزیکالیته به ماریا کالاس (Maria Callas) و از نظر نیرو و توان به پاواروتی (Pavarotti) شباهت داشت. این توانایی صدا و چنین تسیتورایی (tessitura) فطری و مادرزادی است.»



پس تنها بایستی جونی آلیده بود تا بتوان مانند جونی آلیده خواند. خواننده های بسیاری سعی کرده اند به صورت رسمی صدای او را تقلید کنند و چند ترانه او را شبیه به او بخوانند، اما در این میان تنها میشل گِرِگوریو (Michaël Gregorio) است که توانایی اجرایِ فوق العاده ترانه های افسانه راک فرانسه را دارد.
فوت جونی آلیده همزمان بود با درگذشت جان دُرمِسون (Jean d’Ormesson)، نویسنده، روزنامه نگار و فیلسوف فرانسوی. شارل ازنوور (Charles Aznavour) خواننده فرانسوی ،که چندین ترانه برای جونی نوشته بود و اجراهای دو تایی با جونی در تلویزیون و بر روی صحنه داشت، می گوید که از خبر فوت جونی بسیار متاثر و منقلب شده است و همزمانی فوت این دو چهره ملی فرانسه را، همانند بسیاری دیگر، با مرگ همزمان ادیت پیاف (Édith Piaf) و ژان کوکتو (Jean Cocteau) در اکتبر سال ۱۹۶۳، مقایسه می کند.

francemusique.fr


huffingtonpost.fr


leparisien.fr

fr.wikipedia.org





جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (II) مطالب مشابه

نوشته‌شده در

نقد تاریخ نگاری موسیقی ایرانی (III)

نقد تاریخ نگاری موسیقی ایرانی (III)
591e6674b43ea829ca732f0ae6a225c5 -

نقد تاریخ نگاری موسیقی ایرانی (III) موسیقی

2018-03-10 19:27:17






علاوه بر این، موسیقی همیشه یک پدیده ی چند ملیتی بوده و هست. در زمان حال که کشور ایران با حدود دقیق، زبان رسمی فارسی و فرهنگ ملی هم شناخته می شود، می بینیم که ایرانی بودن و فارسی زبان بودن یک موسیقی دان دلیل بر ایرانی بودن موسیقی او نیست. به عبارت دیگر در دوران معاصر نیز موسیقی در چارچوب فرهنگ ملی نمی گنجد. (۲)


مشکل دیگر این نوع تاریخ نگاری و فرهنگ شناسی براساس ملیت و نژاد این است که اگر آثار هنری و نقش فرهنگی ابراهیم موصلی به این دلیل که «اصل او از یک خانواده ی نجیب و اصیل ایرانی بوده» بخشی از تاریخ فرهنگ و هنر ملی ایران محسوب شود؛ در مورد ابن سینا که مادر او از یک خانواده ترک بخارایی است تکلیف چه خواهد بود؟ در عمل هم می بینیم که در تاریخ نگاری موسیقی ترکی نیز به همین روش، ابن سینا، فارابی و عبدالقادر مراغی به عنوان مفاخر فرهنگی – تاریخی ترک مورد بررسی قرار گرفته اند. (۳)


الگوی دیگری که در کنار فرهنگ ملی وابسته به نژاد برای شناخت یک منطقه ی فرهنگی مورد استفاده قرار می گیرد، الگوی فرهنگ ملی وابسته به زبان است. در این الگو چارچوب تعیین کننده ی مرزهای فرهنگی، صرف نظر از نژاد و محل تولد، فراخ¬تر، اما محدود به حیطه ی زبان فارسی است، این محدوده ی فرهنگی که برای بررسی تاریخ ادبیات فارسی معتبر و مورد استفاده است، برای شناخت سیر تاریخی موسیقی ایرانی مناسب نیست چرا که بیشترین و مهم ترین نوشته های موجود در زمینه ی این مسیر تاریخی به زبان عربی است و اگر مبنای تعلق به فرهنگ ایرانی را زبان فارسی قرار دهیم، بررسی جامع و کامل امکان نمی یابد.


پی نوشت


۲- به عنوان مثال کتاب «تئوری موسیقی» نوشته مصطفی کمال پور تراب (تهران، نشر چشمه، ۱۳۷۲ ) که به
زبان فارسی و توسط یک موسیقی دان نسبتاً معروف ایرانی نوشته شده است، هیچ ربطی به موسیقی ایرانی ندارد. در حالیکه بخش عمده آثار و نوشته های ژان دورینگ فرانسوی درباره موسیقی ایران است. همچنین نگاه کنید به کتاب «چشم انداز موسیقی ایران» نوشته ساسان سپنتا (تهران، مشغل ۱۳۶۹) بخش موسیقی به سبک آهنگسازان غرب (ص ۲۶۰) و زندگی نامه های امین الله حسین، مرتضی حنانه، هوشنگ استوار و…

۳- کورت راینهارد موسس و استاد رشته اتنوموزیکولوژی در دانشگاه برلین و موسسه بین المللی برای بررسی های تطبیقی موسیقی تا سال ۱۹۷۷ بوده است. دو جلد کتاب او و همسرش محصول بررسی های ایشان در طی سال های متمادی و ۱۶ سفر تحقیقاتی به ترکیه است. در مقدمه مفصل تاریخ موسیقی ترکی این کتاب (جلد اول، ص ۱۳ تا ۲۱) ادعا می کند، نه تنها فارابی، ابن سینا و مراغی ترک هستند بلکه مولوی هم با نام جلال الدین رومی به خاطر محل اقامتش در قونیه و به خصوص بازماندگان او (خاندان چلپی) و دراویش مولویه به علت اثری که در موسیقی و فرهنگ ترکیه داشته اند، همه از مفاخر ترک محسوب شده اند.

نقد تاریخ نگاری موسیقی ایرانی (III) مطالب مشابه

نوشته‌شده در

بورس دکترای موسیقی شناسی دانشگاه هامبورگ

نت پیانو

بورس دکترای موسیقی شناسی دانشگاه هامبورگ

بورس دکترای موسیقی شناسی دانشگاه هامبورگ موسیقی

2018-03-09 15:27:19


در راستای معرفی هرچه والاتر موسیقی ایرانی و همچنین ادامه پژوهش های موسیقی دکتر پویان آزاده* در دانشگاه هامبورگ، پذیرش دانشجوی دکترای رشته “موسیقی شناسی” دانشگاه هامبورگ آلمان در قالب پروژه پژوهشی “آرشیو صوتی موسیقی” (COMSAR) انستیتو موسیقی شناسی سیستماتیک دانشگاه هامبورگ امکان جذب دانشجوی دکترای (PhD) مشترک بین ایران و آلمان، با همکاری دکتر پویان آزاده (عضو هیات علمی دانشکده موسیقی دانشگاه هنر) فراهم گردیده است. لذا از دانشجویان کارشناسی ارشد موسیقی علاقه مند به ادامه تحصیل دعوت می گردد تا با ارسال رزومه خود، آمادگی خود را برای این بورسیه اعلام نمایند.


موضوع پروژه: «تحلیل و مدلسازی موسیقی سنتی و معاصر ایرانی»


شرایط شرکت در فراخوان:

– توانایی و علاقمندی در رشته موسیقی شناسی

– داشتن مدرک کارشناسی ارشد موسیقی (در تمامى گرایش ها) – آشنایی با برنامه نویسی کامپیوتری

– آشنایی کامل با زبان انگلیسی (نوشتاری و گفتاری)

• در صورت جذب متقاضی، امکان اقامت و بورس شش تا نه ماهه از طرف دانشگاه هامبورگ وجود خواهد داشت.
متقاضیان واجد شرایط می بایست رزومه علمی خود را به همراه درخواست “انگیزه شرکت در فراخوان” حداکثر تا تاریخ ۱۸/۱۲/۱۳۹۶ (هجدهم اسفند ۱۳۹۶) به آدرس الکترونیکی PooyanPiano@gmail.com و یا از طریق بخش ارتباط با ما در سایت “انستیتو پیانو پویان” www.pooyanpiano.com ارسال نمایند.





* پویان آزاده، پیانیست، پداگوگ و پژوهشگر موسیقی ایرانی در سال ۱۳۵۸ در خانواده‌ای اهل علم و هنر متولد شد. پدر و مادرش هر دو پزشک و دارای گرایش‌های هنری هستند. او از کودکی به فراگیری موسیقی و نواختن پیانو پرداخته و از آموخته‌های بسیاری از استادان موسیقی ایران بهره برده‌است. در دوران دانش آموزی اش رتبه اول تکنوازی پیانو و آهنگسازی و رهبری در اولین، دومین و سومین فستیوال هنری دانش آموزان کشور در سال‌های ۱۳۷۱، ۱۳۷۲ و ۱۳۷۳را کسب کرد وآهنگسازی و اجرای موسیقی دو نمایش برای کودکان و یک فیلم کوتاه را نیز به عهده گرفت.

وی دانش‌آموخته دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران در مقطع کارشناسی ارشد موسیقی جهانی بوده و با بورس تحصیلی کشور آلمان در دانشگاه مارتین لوتر آلمان در مقطع دکتری موسیقی مشغول به تحصیل شد و در ژانویه سال ۲۰۱۵ دکترای خود را در رشته موسیقی با درجه عالی از کشور آلمان دریافت کرد.





پویان آزاده در سال ۱۳۹۳ اولین مرکز آموزشی تخصصی پیانو، انستیتوی پیانو “پویان”، را با مجوز رسمی در تهران تاسیس کرد که به شکل تخصصی به آموزش ساز پیانو به کودکان و بزرگسالان می پردازد. همچنین ایشان از سال ۹۴ در دانشگاه هنر تهران به عنوان نخستین عضو هیئت علمی پیانو با درجه دکتری مشغول به فعالیت است.


بورس دکترای موسیقی شناسی دانشگاه هامبورگ مطالب مشابه

نوشته‌شده در

تصنیف‌های عارف قزوینی با روایت فرید خردمند منتشر شد

نت پیانو

تصنیف‌های عارف قزوینی با روایت فرید خردمند منتشر شد

تصنیف‌های عارف قزوینی با روایت فرید خردمند منتشر شد موسیقی

2018-03-08 19:26:14





آلبوم «تصنیف‌های عارف قزوینی» به خوانندگی مهدی امامی با روایت فرید خردمند و سرپرستی امیر شریفی از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی‌ـ‌هنری ماهور منتشر شد. این اثر اجرای مجموعه‌ تصانیف عارف قزوینی (۱۲۵۸-۱۳۱۲ خورشیدی) شاعر و ترانه‌سرای پرآوازه ایران در اواخر عصر قاجاری است. هرچند بیشتر این تصانیف بارها و بارها در دوره‌های مختلف به صورت پراکنده اجرا شده‌اند، اما ویژگی این مجموعه در آن است که تقریباً تمامی آهنگ‌های عارف را یکجا در خود دارد.



در اجرای تصانیف این مجموعه برای نخستین‌بار بسیاری از این بندها که خواندن‌شان به‌دلایل مختلف چندان رایج نبوده و نیست گنجانده شده است. ارائه‌ کلام این بندها بی‌شک تصویر دقیق‌‌تری را از زندگی، هنر و اندیشه‌های عارف به دست خواهد داد که با خوانندگی توانای مهدی امامی سعی در دقت هر چه بهتر در ارائه آنها شده است.


فرید خردمند*، نوازنده‌ و مدرس تمبک و سه‌تار، که این مجموعه با تحقیقات او به انجام رسیده ضمن اعلام مطالب فوق درباره هدف این آلبوم نیز گفت: «هدف اجراکنندگان آن، بازسازی یا روایت نمونه‌ای آموزشی یا آرشیوی از این تصانیف نبوده، بلکه با تکیه بر سنّت تصنیف‌خوانی در موسیقی ایرانی کوشیده‌اند تا با درآمیختن ذوق و سلیقه‌ی موسیقاییِ خود، اجرایی از این آثار ارائه دهند؛ اجرایی برای شنیدن و درگیرشدن هرچه بیشتر با موسیقی و اندیشه‌های عارف».
او ویژگیِ منحصربه‌فردِ این مجموعه را در رابطه با کلام تصنیف‌ها دانست. چرا که عارف از زمره‌ نخستین گویندگان و شاعران اجتماعی ایران است که همزمان با تاریخ بیداریِ سیاسی در عصر مشروطه، اقدام به واردکردن مضامین و کلمات نو و به‌روز در شعر خود کرد.


بیشتر تصانیف عارف متأثر از اتفاقات سیاسی و اجتماعی دوران اوست و کلام آنها حاوی پیام یا خواست شاعر از مردم در قبال این اتفاقاتِ تاریخ‌ساز، دعوت به قیام بر علیه استبداد و استعمار و عوامل آنها، تجلیل از مبارزان و وطن‌پرستان و شهیدان راه آزادی و مضامین‌شان مملوّ از احساسات و هیجانات روحی‌‌اش در بزنگاه‌های حسّاسِ تاریخی و بیانگر رنج‌ها، حسرت‌ها، بیم‌ها، امیدها، خشم‌ها، شادی‌ها و اشک‌های اوست.


«تصنیف‌های عارف قزوینی» به روایت فرید خردمند، خوانندگی مهدی امامی و سرپرستی امیر شریفی با نوازندگی نی احسان عابدی، سنتور آریا محافظ و حمید برزویی، تار و سه تار امیر شریفی و کمانچه سهیل صادقی و المیرا مردانه از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی‌ـ‌هنری ماهور منتشر و روانه‌ بازار نشر موسیقی شده است.




*
«فرید خردمند» سال ۱۳۵۴ به دنیا آمد. موسیقی را با آموختن ضرب و تصنیف نزد «عباس دبستانی» آغاز نمود. چهار سال نزد «جمشید محبی» ضرب زدن را فرا گرفت و موسیقی دستگاهی را با سه تار «علی بیانی» مشق کرد. سپس از شاگردی «مجید کیانی»، «داریوش طلایی» و «جمشید شمیرانی» بهره ها برد. او سال ها در صفحات قدیمی موسیقی ایرانی پژوهش نمود و حاصل کارش گردآوری مجموعه زیادی از تصنیف های قدیمی به همراه ضربی است که خود می نوازد. خردمند به مدت چهار سال عضو مرکز «حفظ و اشاعه موسیقی» و اکنون عضو کمیته پژوهشگران خانه موسیقی است. تا کنون کنسرت ها و برنامه های پژوهشی بسیاری در داخل و خارج کشور برگزار نموده است. همچنین در آلبوم های «عجملر»، «چهارگاه مرکب»، «ماهان»، «راست»، «درآمد دوم»، «پیروزان» و«سرمست» همکاری کرده است.


تصنیف‌های عارف قزوینی با روایت فرید خردمند منتشر شد مطالب مشابه

نوشته‌شده در

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (I)

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (I)
e22e839a77b830859ee818b36cf8fcb7 -

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (I) موسیقی

2018-03-07 15:26:49





جونی آلیده (2017–1943)

نام جونی آلیده (Johnny Hallyday)، نه تنها یادآور ترانه های موفقِ فوق العاده محبوب و پرطرفدار است، بلکه یادآور صدا نیز هست، صدایی قوی و طنین دار، که تکنیک و طول عمرش ستودنی است. بامداد ششم دسامبر ۲۰۱۷ جونی آلیده، یکی از پرطرفدارترین خوانندگان فرانسوی، پس از ماه ها دست و پنجه نرم کردن با سرطان ریه، جان سپرد. او که صدایش را به تمامی گونه ها سپرده بود: راک اند رول (rock’n roll)، توییست (twist)، بلوز (blues)، پاپ (pop) یا وَریته (variété)، در طول سال ها مخاطبان بیشماری را جذب کرد.


از زمان اعلام خبر فوت جونی، ادای احترام به او همچنان از همه طرف ادامه دارد، ستایش شخصیتی سخاوتمند، حرفه ای فوق العاده طولانی و صدایی که به ما قبولانده بود که جاودانه است. بیش از شصت سال کار، بیش از هزار ترانه ضبط شده، بیش از صد و سی تورِ اجرای کنسرت جذاب و پرانرژی.


ژان-فیلیپ سمِت (Jean-Philippe Smet) معروف به جونی آلیده، خواننده، آهنگ ساز و هنرپیشه فرانسوی، ۱۵ ژوئن سال ۱۹۴۳ در پاریس متولد شد. او یکی از مشهورترین خوانندگان فرانسه زبان و یکی از شخصیت های معروف و همیشه حاضر در چشم انداز مطبوعات فرانسه بود. او اولین کسی بود که از سال ۱۹۶۰ موسیقی راک اند رول را در فرانسه باب کرد.


در سن هفتاد سالگی او همچنان صدایی قوی داشت. چند ماه قبل از این که بیماری او را مغلوب کند، در حالی که در کنار دوستان همیشگی اش، اِدی میشل (Eddy Mitchel) و ژَک دوترون (Jacques Dutronc)، ظاهر شد، هیچ از ژوست خواندن و زیر خواندش، کم نشده بود. این برنامه که در چارچوب یک تور اروپایی و شامل ۱۷ کنسرت بود، ماه ژوئن سال ۲۰۱۷ آغاز شد و آخرین اجرای جونی بر روی صحنه بود.




بشنوید ترانه «چقدر دوست دارم!» را با صدای جونی آلیده



پشت این طولِ عمر صدا، تکنیکِ صدایی قوی نهفته است. جونی آلیده به خوبی صدا و نفسش را کنترل می کرد و همین امر به او اجازه می داد ساعت های متوالی بخواند. روبرتو آلاینا (Roberto Alagna)، خواننده ایتالیایی-فرانسوی تنور، تشبیه مناسبی در این باره به کار می برد: «جونی گاهی شیوه نفس کشیدنش با دیافراگم را به من نشان می داد. تکنیک او قابل مقایسه با تکنیک یک خواننده تغزلی (کلاسیک) بود». جونی مانند یک ورزشکارِ حرفه ای بود، ورزیده و نیرومند.



استعداد جونی توسط عمه اش، هِلِن (Hélène)، کشف شد، زمانی که او تنها دوازده سال داشت. او اطمینان داشت که برادر زاده اش روزی انسان بزرگی خواهد شد و موفقیت بسیاری کسب خواهد کرد. جونی هنگامی که نوجوان بود نزد یک معلم آواز اُپرا، درس می آموخت و شاید همین باعث شد که او بعدها بتواند صدای خود را این چنین پرورش دهد و به این شکوفایی برسد.


در عین حال او هنگام شروع حرفه اش هیچ گاه به کلاس آواز نرفت. تکنیکش را مستقیما بر روی صحنه تجربه کرد و ساخت. به عقیده ایوان کَسَر (Yvan Cassar)، آهنگ ساز، نوازنده پیانو و مدیر هنری سابق جونی، «او هیچ وقت صدای خود را از مخاطبانش دریغ نکرد و به این ترتیب آرام آرام تارهای صوتی اش ورزیده شد». یک تمرین تدریجی که نشان می دهد چگونه صدای خواننده در طول زمان بهبود پیدا کرد.

جونی آلیده، سلطان راک فرانسه (I) مطالب مشابه

نوشته‌شده در

چطور نت های موسیقی را بخوانیم

نت پیانو

مسلما بدون توانایی خواندن نت های موسیقی باز هم قادر به نواختن موسیقی خواهیم بود. همانطور که بدون دانستن خواندن و نوشتن قادر به صحبت کردن هستیم. در هر دو حالت، فردی که توانایی خواندن و نوشتن ندارد، فرصت درک و ارتباط بهتر را از دست می دهد. توانایی خواندن نت های موسیقی، فهم شما را در تئوری موسیقی افزایش می دهد، شما را قادر می سازد قطعه ای را بنوازید که قبلا هرگز نشنیده اید و به شما کمک می کند که ایده های موسیقیایی خود را بهتر به دیگران منتقل کنید. این مهارت برای یادگیری کامل نیاز به مدتی زمان دارد اما اصول اولیه را می توانید در ادامه مطلب دنبال کنید.

گام های مقاله
1
نت های موسیقی

هفت عدد نت که به اشکال زیر از سمت چپ به راست خوانده می شوند:
سی      لا      سُل       فا      می       رِ       دو
do       re       mi       fa       sol      la        si
C        D        E        F         G        A        B

  • هر نت موسیقی در حالت “تیز یا زیر”: دییِز یا شارپ (Sharp) خوانده می شود و با علامت ” ♯ ” نمایش داده می شود. مثال: ♯F (فا دییِز)

 

  • هر نت موسیقی در حالت “بم”: بِمُل یا فِلَت (Flat) خوانده می شود و با علامت ” ♭ ” نمایش داده می شود. مثال: ♭F (فا بِمُل)
2
پنج خط حامل

نتهای موسیقی، علائم و نشانه ها همگی وقتی معنا پیدا می کنند که روی 5 خط موازی با فواصل یکسان قرار می گیرند. این خطوط در تمام صفحات موسیقی در چندین ردیف پشت سر هم و با فواصل یکسان کشیده شده اند. خطوط حامل نت های موسیقی را در روی خطوط و بین خطوط حمل می کند. از این رو به آنها خطوط حامل گفته می شود.

3
کلید موسیقی (Clef)

اولین علامتی که روی خطوط حامل نوشته یا کشیده می شود، “کلید” است. این کلید به شما می گوید که، خطوط و فواصلی که بر روی خطوط حامل قرار دارند برابر با چه نت هایی هستند.

  • کلید سُل (کلید تریبل):

به این دلیل به آن کلید سل گفته می شود، زیرا به دور خط نت سُل (G)، یک دایره می کشد. این کلید برای نوشتن نت های موسیقی اکثر صدا ها و آواهای موسیقی مانند: سوپرانو (Soprano)، متزو سوپرانو (Mezzo-Soprano)، آلتو (alto) و تنور (Tenor)، ساز های چوبی-بادی (مانند: فلوت، کلارینت و …)، ساز های زهی (مانند: ویالون و گیتار) و ساز های برنجی (مانند: ساکسیفون و ترومپت) مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین با تمام نت های قابل نواختن با دست راست روی پیانو نیز مطابقت دارد.
نت هایی که بر روی خطوط حامل در “کلید سُل” نواخته می شوند به ترتیب از پایین به بالا عبارتند از: E، G، B، D و F. و نت های بین خطوط نیز به ترتیب از پایین به بالا، F، A، C و E هستند.

  • کلید فا (کلید باس):

به این دلیل به آن کلید فا گفته می شود، زیرا خط حامل نت فا (F) را با قرار دادن دو نقطه در دو طرف این خط معین می کند. کلید فا برای نوشتن نت های موسیقی ساز های با تن صدای بم یا پایین (مانند:  باس، باسون)، ساز های برنجی (مانند: ترومبون، توبا) و ساز هایی دیگری مانند ویالون سل، یوفونیوم، باریتوم استفاده می شود. همچنین قطعات پیانو برای دست چپ نیز اینروزها عموما در کلید فا (F) نوشته می شوند.
نت هایی که بر روی خطوط حامل در “کلید فا” نواخته می شوند به ترتیب از پایین به بالا عبارتن از : G، B، D ، F و A. و نت های بین خطوط نیز به ترتیب از پایین به بالا، A، C، E و G هستند.

4
مایه نما (Key Signature)

درست در سمت راست کلید سل یا کلید فا، پیش از آغاز نت ها، زیر و بمی نت ها با علائم ♯ و ♭مشخص می شود. این مجموعه علائم مایه نما خوانده می شوند که در واقع مایه یا تن موسیقی ما را مشخص می کنند.

  • علامت بِمُل (♭  ) در کنار کلید سل یا کلید فا، به این معنی است که تمامی نت ها روی آن خط یا بین این خطوط، باید به صورت بمل ( ♭ )  نیم گام یا نیم پرده به پایین نواخته شوند. بنابرین اگر علامت ♭ در کنار کلید، روی خطی از خطوط حامل قرار بگیرد که مطابق با نت B باشد، تمامی نت های B تا انتها باید به صورت “بِمُل” یا B♭ نواخته شوند که در میانه نت B (سی) و نت A (لا)  قرار دارد.
  • علامت دییِز (♯) در کنار کلید سل یا کلید فا، به این معنی است که تمامی نت ها روی آن خط یا بین این خطوط، باید به صورت بمل ( ♯ )  نیم گام یا نیم پرده به بالا نواخته شوند.
  • اگر مایه نما مشخص کند که نت سی (B) به عنوان مثال تا انتها باید به صورت “بِمُل” نواخته شود، یک علامت ( ♮ ) پیش از نت B تعیین می کند که این نت خاص و دیگر نت های B در آن میزان باید به جای B♭ به صورت B نواخته شوند.
5
میزان نما (Time Signature)

در سمت راست “مایه نما” (در صورت وجود) “میزان نما” قرار دارد. میزان نما به طور معین، از دو عدد تشکیل شده است و شبیه به یک کسر به نظر می رسد. ممکن است تا انتهای یک قطعه موسیقی ثابت باشد و همین طور می تواند در فواصل زمانی مختلف تغییر کند.

  • عدد بالا: مشخص می کند که در هر “میزان” چند ضرب وجود دارد. برای مثال اگر میزان نما ¾ باشد، به این معنی است که در هر میزان 3 ضرب وجود دارد.

نکته: “میزان” توسط خطوطی  عمود بر خطوط حامل مشخص می شود. به این خطوط، خط میزان گفته می شود.

  • عدد پایین: مشخص می کند که چه نوع نتی یک ضربی است. این عدد معمولا 4 است و این معنا را می دهد که هر “نت سیاه  یا ¼ ” (گام بعدی را بخوانید)، معادل یک ضرب است. همچنین اگر 2 باشد که در آن هر “نت سفید یا ½ “، معادل یک ضرب است و  اگر 8 باشد هر “نت چنگ یا 1/8” معادل یک ضرب است.
6
با توجه به میزان نما، نت ها را بنوازید و به موقع سکوت کنید.

اکنون می توانید تمامی نت ها را روی خطوط حامل بخوانید. کلید، “مایه نما” و “میزان نمای” هر قطعه موسیقی را تشخیص دهید، اما نمی توانید معنای علائم مختلفی را که روی خطوط و لا به لای خطوط قرار می گیرند متوجه شوید. برای شکل گیری یک قطعه موسیقی، صدای هر نت موسیقی در هر میزان باید به اندازه معینی ادامه پیدا کند و همچنین در لا به لای این نتها باید در فواصل زمانی معینی سکوت وجود داشته باشد. سکوت به این معنی که در این فواصل هیچ نتی نواخته نمی شود. علائم گوناگونی برای نشان دادن مدت زمان کشش نت و سکوت ها وجود دارد که در ادامه آن ها را فرا خواهیم گرفت.

  • نت گرد یا نت کامل: به صورت دایره ای در خطوط حامل ظاهر می شود و این نت در میزان 4/4 به اندازه 4 ضرب ادامه پیدا می کند یا کشیده می شود. نت گرد واحد مبنایی است برای دیگر نت ها؛ به این معنی که میزان کشش دیگر نت ها نسبت به این نت سنجیده می شود.
  • سکوت گرد یا سکوت کامل: یک مستطیل سیاه رنگ که از خط حامل دوم به پایین آویزان است. از لحاظ ارزش زمانیف معدل نت گرد است. هرچند که در موقعیت هایی به معنای سکوت در کل میزان است حتی اگر نت گرد به معنای این میزان کشش نباشد. برای مثال در میزان ¾  نت گرد نمی تواند استفاده شود، چون برای یک میزان زیادی بزرگ است. با این وجود سکوت گرد (سکوت کامل) گاهی برای نشان دادن سکوت در کل میزان مورد استفاده قرار می گیرد.
  • نت سفید یا نت ½ : از لحاظ ارزش زمانی، ½  نت گرد محسوب می شود. نت سفید به صورت یک دایره و یک خط راست در خطوط حامل قرار می گیرد. این خط راست می تواند در سمت راست به سوی بالا یا در سمت چپ به سوی پایین کشیده شود. در یک میزان 4/4، صدای نت سفید به اندازه 2 ضرب ادامه پیدا می کند.
  • سکوت سفید: یک مستطیل سیاه رنگ که روی خط حامل سوم به سمت بالا می نشیند و ارزش زمانی اش به اندازه نت سفید می باشد.
  • نت سیاه یا نت ¼:  از لحاظ ارزش زمانی، ¼ نت گرد محسوب می شود. یک دایره سیاه رنگ تو پر که یک خط مستقیم از یک سمت ان به یک سو کشیده شده است. در یک میزان 4/4، صدای نت سیاه معادل 1 ضرب خواهد بود.
  • سکوت سیاه یا ½: یک علامت منحصر به فرد که شبیه پرنده ایست که به یک سو به پرواز در آمده است.  گاهی این علامت به شکل آینه تصویر “سکوت چنگ” نشان داده می شود.
  • نت چنگ:  از لحاظ ارزش زمانی، 1/8 نت گرد محسوب می شود. در یک میزان 4/4، صدای نت سیاه معادل ½  ضرب خواهد بود. نت چنگ شبیه به نت سیاه است، با این تفاوت که در انتهایش چیزی شبیه به یک دم یا یک پرچم نیز وجود دارد که به سمت خطوط حامل خمیده می شود.

نکته: دو نت چنگ یا بیشتر به وسیله یک خط افقی از پایین یا از بالا به یکدیگر مطابق شکل متصل می شوند.

  • سکوت چنگ: یک خط اریب که در انتهایش چیزی شبیه به پرچم به سمت چپ و مابین خطوط حامل دوم و سوم کشیده شده است. ارزش زمانی سکوت چنگ معادل نت چنگ است.
  • نت دولا چنگ: ارزش زمانی اش 1/16 نت گرد است و در یک میزان 4/4 صدای نت دولاچنگ معادل ¼ خواهد بود. نت دولاچنگ شبیه به نت چنگ است با این تفاوت که در انتهایش دو پرچم دارد.

نکته: نت های دولاچنگ با دو خط افقی موازی به یکدیگر متصل می شوند.

  • سکوت دولاچنگ: شبیه به سکوت چنگ با این تفاوت که یک پرچم دیگر در زیر پرچم اول و مابین خطوط حامل سوم و چهارم کشیده شده است. ارزش زمانی سکوت دولاچنگ معادل نت دولاچنگ است.
  • هنگامی که یک نقطه در کنار یک نت یا یک سکوت قرار می گیرد، باید به اندازه نصف ارزش زمانی نرمال نت بیشتر ادامه پیدا کند. برای مثال: یک نقطه در کنار نت سفید، به این معنی است که آن نت باید به اندازه 3/2 یک نت سفید معمولی ادامه پیدا کند. از آنجایی که یک نت سفید در میزان 4/4 معادل دو ضرب می باشد، پس با یک نقطه در کنارش این نت باید 3 ضرب ادامه پیدا کند.
  • نت ها و سکوت هایی با زمان های کوتاهتر نیز وجود دارند، که از همان الگوی نتهای چنگ و دولا چنگ پیروی می کنند.
7
به چگونگی نواخته شدن نت ها توجه کنید.
  • به نواخته شدن دو یا چند نت به طور همزمان “کورد” یا “آکورد” گفته می شود. برای نشان دادن یک کورد، نت ها روی یک دیگر و به صورت ستونی، روی خطوط حامل نشان داده می شوند. آکوردها تنها در ساز های پولیفونیک (توانایی نواختن چند نت به صورت مستقل یا همزمان) مانند گیتار و پیانو امکان نواخته شدن دارند.
  • اگر دو نت به وسیله یک کمان به یکدیگر متصل شده باشند، این خط خمیده، خط اتحاد یا خط اتصال خواهد بود. خط اتحاد تنها بین نتهای همنام (از لحاظ آوایی و نه ارزش زمانی)  اتفاق می افتد و به این معنی است که ارزش زمانی هر دو نت باید با یکدیگر جمع شود. کاربرد خط اتحاد برای مواقعی است که می خواهیم در فاصله زمانی که صدای یک یا چند نت ادامه پیدا می کند، نت های دیگری در این بین نواخته شوند.  خط اتصال بین نت های همنام و غیر همنام کشیده می شود و به این معنی است که نتها باید به صورت به هم پیوسته و بدون وقفه نواخته شوند.
  • اگر نتی را دیدید یک نقطه در بالا یا در زیر آن قرار گرفته است، باید بدانید که خواندن یا نواختن اینگونه نت ها باید با یک سکوت کوتاه یا یک وقفه همراه باشد. به طوری که مجموعه این نتها به صورت غیر پیوسته و منقطع نواخته می شوند.  به اینگونه نواخته شدن نت ها “استاکاتو” گفته می شود.
نکته ها:
  • برای یادگیری صحیح و سریعتر موسیقی، بهتر است زیر نظر یک استاد با تجربه و تایید شده آموزش ببینید.
  • قطعات پیانو روی دو مجموعه از خطوط حامل در زیر هم نوشته می شود. به صورتی که نت های دست راست روی یک مجموعه از خطوط حامل در کلید سل نوشته می شود و نت های دست چپ روی یک مجموعه از خطوط حامل در کلید فا نوشته می شود.
  • هنگام خواندن و نواختن نت های موسیقی از یک مترونوم استفاده کنید. مترونوم به شما کمک می کند که نت ها را با ارزش زمانی صحیح بنوازید.
  • تمپو یا سرعت نواختن یک قطعه موسیقی معمولا در بالای خطوط حامل مشخص می شود. برای تعیین سرعت نواخته شدن نت ها از کلمات ایتالیایی مانند “آلگرو” allegro (زنده یا سریع) و یا “آندانته” andante ( گام های آهسته) و همچنین به وسیله “تمپو” (tempo) که بیانگر تعداد ضرب ها در دقیقه است، استفاده می شود. مترونوم بهترین وسیله برای همساز شدن با این استاندارد است.
  • نرم افزار ها و اپلیکیشن های گوناگونی برای خواندن و نواختن همزمان نت های موسیقی وجود دارد. نرم افزار Guitar Pro بهترین نمونه برای استفاده ساز گیتار به شمار می رود.
  • یادگیری خواندن و نواختن نت های موسیقی ممکن است در ابتدا با کندی صورت گیرد. اما به مانند خواندن و نوشتن بعد از مدتی جزئی از وجود شما خواهد شد و خواهید توانست نت های موسیقی را بدون فکر کردن بخوانید و فقط روی نواختن خود متمرکز شوید.
  • خواندن نت های موسیقی در صورتی که به نواختن یک ساز موسیقی، گام ها، تکنیک ها و نت ها آشنایی داشته باشید بسیار ساده تر و قابل فهم تر خواهد بود.

  • توجه داشته باشید که اگرچه گام های بالا اکثر اصول اولیه نت خوانی را در بر می گیرند اما به هیچ وجه کامل نیستند. تئوری موسیقی، سبکهای و ساز های گوناگون با تکنیک های متفاوت نوازندگی هر کدام نیاز به سا عت ها و صفحات بی شماری توضیحات مفصل دارند که از دامنه این مقاله بسیار فراترند.

نوشته‌شده در

شیراز در روز میزبانی از شریف لطفی

نت پیانو

شیراز در روز میزبانی از شریف لطفی

شیراز در روز میزبانی از شریف لطفی موسیقی

2018-03-06 15:25:58


سالیان سال است که شیراز چه در عرصه ی اجرا و چه در عرصه ی آموزش دانشگاهی و آموزشگاهی در زمره شهرهای موسیقی خیز است و نیاز به برگزاری برنامه های جدی آموزشی در کنار اهداف موسسات به اصطلاح فرهنگی که فقط به درآمد زایی می اندیشند به شدت احساس می شود. طبق اطلاع رسانی های روزهای گذشته کمتر از یک سال است که شرکت تعاونی نگین فارس به مدیر عاملی فریدون رحیمی در بخش آغازین اهداف بلند مدت با تاسیس آموزشگاه موسیقی نگین فارس در راستای توجه به نیاز جدی آموزش موسیقی به شروع فعالیت پرداخته است.



دومین قدم این مجموعه برگزاری نشست تخصصی موسیقی با عنوان «مبانی و اصول اجرای موسیقی» با سخنرانی رهبر ارکستر فیلارمونیک تهران، شریف لطفی بود که در نهم اسفندماه سال جاری در تالار اندیشه حوزه هنری انقلاب اسلامی فارس با همدلی مسئولان آن حوزه برگزار گردید.



پس از ایراد سخنرانی کوتاه و خوش آمد گویی مدیر مسئول آموزشگاه موسیقی نگین فارس، – ابوالفضل (چکاد) زنده بودی – و مسئول واحد موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی فارس، مهدیار علیزاده، فریدون رحیمی مدیر عامل نگین فارس به ایراد سخنرانی پرداخت و در این سخنرانی چشم اندازی از اهداف آینده نگین فارس را به سمع حضار رساند.



وی خاطر نشان کرد که به زودی پروژه مجتمع فرهنگی هنری نگین فارس که بزرگترین مجتمع فرهنگی هنری خاورمیانه است آغاز به ساخت خواهد کرد. پس از آن با تشویق حضاری که به احترام شریف لطفی قیام کرده بودند این استاد پیش کسوت به جایگاه آمد؛ لطفی در آغاز خوشحالی و شگفت زدگی خود از حضور پرشور شیرازی ها را با ابراز احساسات بیان کرد و خاطر نشان کرد آنچه امروز در حوزه موسیقی شیراز شاهد آن بوده فراتر از تصور اش بوده است.



همچنان وی به عنوان عضو هیات امنای ارکستر فیلارمونیک تهران، خوشحالی و امیدواری خود را در جهت دایر کردن اولین ایستگاه ارکستر فیلارمونیک تهران در شیراز با نام ارکستر فیلارمونیک شیراز بیان کرد. در بخش تخصصی این نشست لطفی نوازندگان را به دسته های کولی، راوی و علمی تقسیم کرد و به بیان ارزش ها و جایگاه های هر کدام پرداخت.



شریف لطفی گفت: اجرای موسیقی از دیدگاه اصول اجرا مستلزم رعایت موارد چهارگانه ای به شرح زیر است: تکنیک، سونوریته، موزیکالیته، استایل؛ تکنیک دارای دو جنبه است: ۱- دستیابی به اکول صحیح، یعنی تسلط به نحوه درست قرار گرفتن در ارتباط با وسیله اجرا و رعایت تمام نکات آن. ۲- آگاهی لازم بر مواردی از قبیل ریتم، اینتروال، تمپو، دینامیک، آگوگیک.





سونوریته به معنای صدا دهی مطلوب در ساز است که مستلزم رعایت موارد تکنیکال و جنسیت و ساختار ساز است. موزیکالیته به معنای اجرای موسیقایی آثار است و مستلزم زیبا نوازی با رعایت نکات ظریف و دقیق اجرا کننده است و تحقق موزیکالیته در گرو تسلط اجرا کننده به تمامی عوامل تشکیل دهنده ارکان تکنیک و سونوریته است.



در وهله دوم، رعایت نکات مهمی است که مربوط به موزیکالیته می باشد. استیل، سبک شناسی در آثار موسیقی است. لطفی در ادامه به معرفی دایره اجرا پرداخت و گفت: آنچه تاکنون بیان شده بنا بر سیر دایره اجرا هدایت می شود. در ادامه و بنا به درخواست حضار او در مورد قانون جاذبه شنواتی به بیان نکات مهمی پرداخت که شریحی بود بر کتاب «روش نوین اجرای مبانی موسیقی».




لطفی در پایان خاطر نشان کرد: امروز افق دید من نسبت به موسیقی شیراز وسیع تر شد و امیدوارم به زودی شاهد اتفاقات مهمی در حوزه موسیقی شیراز باشیم. عکس های یادگاری و امضای کتاب حسن ختام حضور به یاد ماندنی شریف لطفی در شیراز بود.


شایان ذکر است در این میان جای خالی مدرسان موسیقی دانشگاه آزاد اسلامی شیراز و دانشجویان آنان به شدت احساس می شد و عدم حضورشان جای بسی سوال دارد که البته پاسخ به آن در این مجال نمی گنجد.


شیراز در روز میزبانی از شریف لطفی مطالب مشابه