دسته: تحلیلی

آموزش ۷ تکنیک پایه‌ای در گیتار ریتم

گیتار الکتریک

 یادگیری گیتار ریتم ممکن است در ابتدا ساده به نظر برسد اما بهتر شدن در آن فرآیندی پیچیده و طولانی است. در این مقاله هفت تکنیک را بررسی می‌کنیم که به شما در تنوع بخشیدن به نوازندگی ریتم کمک خواهند کرد.

بیشتر بخوانید: ۵ اشتباه هنرجویان در تمرین گیتار
بسیاری از هنرجویان، آکوردهای دست باز و همراهی با آواز را در مراحل ابتدایی کار با گیتار یاد می‌گیرند. اما چگونه می‌شود پا را یک قدم فراتر گذاشت و چه تکنیک هایی در بهتر کردن نوازندگی ریتم مهم هستند؟ در این مطلب قصد داریم ۷ تکنیک ساده را معرفی کنیم که در پیشرفت شما موثر خواهند بود و در موسیقی دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۱/ پاور کورد (Power Chords)
پاور کوردها انتخاب بسیاری از نوازندگان راک (خصوصا هوی راک و متال) برای تزئین قطعه‌های ریتم هستند. یادگیری این آکوردها نسبتا ساده است. همچنین به دلیل باز بودن آکوردها، می‌توانید از آن‌ها در گیتار الکتریک و به همراه دیستورشن استفاده کنید. در پایین دو شکل مشهور از پاور کوردها را مشاهده می‌کنید. این آکوردها را می‌توانید در طول دسته و در گام‌های مختلف اجرا کنید.

۲/ خفه کردن سیم‌ها با دست راست (Palm Muting)
میوتینگ یکی از تکنیک‌های رایج در اجرای ریتم است. این تکنیک به معنی ساکت‌کردن سیم‌ها با استفاده از دست راست است. برای این کار کافی است لبه‌ی دست راست (دست پیک) خود را در نزدیکی بریج گیتار روی سیم‌ها قرار دهید. نکته‌ی مهم این است که به میزانی فشار وارد کنید که نت‌ها ساکت شوند اما همچنان قابل شنیدن باشند.
این تکنیک معمولا با آکوردهای عادی و پاور کوردها ترکیب می‌شود تا تنوع اجرا را بیشتر کند. می‌توانید پس از یادگیری اولیه‌ی این تکنیک، سعی کنید چند نت را باز اجرا کنید و سپس صدا را خفه کنید تا به ترکیب زیباتری برسید. در الگوی پایین، نت‌های باز با علامت o و نت‌های خفه‌شده با علامت + مشخص شده‌اند.

۳/ خفه کردن سیم‌ها با دست چپ (Fret Hand Muting)
راهنمایی بیشتر: آموزش تصویری میوتینگ با دست چپ را می‌توانید در آموزش آهنگ Roads Untraveled پیدا کنید.
یکی دیگر از راه‌های تنوع بخشیدن به اجراهای ریتم، خفه‌کردن سیم‌ها با دست چپ (دست فرت) است. برای این کار کافی است که فشار به فرت‌ها را تا جایی کم کنید که صدای آن‌ها تقریبا غیرقابل شنیدن باشد. تفاوت این تکنیک با تکنیک قبل این است که در اینجا نیازی نیست همچنان نت‌ها را بشنوید. بلکه تنها ضربه‌ای که به سیم‌ها وارد می‌شود را خواهید شنید. ترکیب استرام‌های باز و خفه‌شده صدایی ریتمیک و جذاب را تولید خواهند کرد. این متد با آکوردهای باره دار بهتر از آکوردهای دست‌باز جواب می‌دهد. برای خفه کردن آکوردهای باز کافی است انگشت کوچک خود را روی سیم‌ها قرار دهید. در الگوی پایین، استرام‌هایی که با x مشخص شده‌اند با صدای خفه اجرا می‌شوند.

۴/ فینگر پیکینگ (Fingerpicking)
فینگر پیکینگ تکنیک بسیار محبوبی است و در بسیاری از ترانه‌های مشهور موسیقی پاپ مورد استفاده قرار گرفته است. این تکنیک صدای گیتار ریتم را ملایم‌تر و خلوت‌تر می‌کند و به همین دلیل اکثرا در ریتم‌های سنگین مورد استفاده قرار می‌گیرد. به زودی در لامینور آموزش این تکنیک را به شکل کامل برای شما آماده خواهیم کرد.
۵/ اجرای آکوردها در فرت‌های بالاتر
بسیاری از نوازندگان ریتم، از تمامی قابلیت‌های گیتار در نوازندگی خود استفاده نمی‌کنند و تنها به آکوردهای قابل اجرا در فرت‌های ۱ تا ۵ محدود هستند. برای افزایش توانایی‌های خود بهتر است آکوردهای گیتار را در فرت‌های بالاتر نیز یاد بگیرید. این آکوردها را می‌توانید با استفاده گرفتن باره یا استفاده از کاپو (capo)‌ اجرا کنید.
گرفتن باره ممکن است در ابتدا سخت باشد اما یادگیری آن قدرت نوازندگی شما را به شکل قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. استفاده از کاپو نیز روشی ساده و موثر است و توسط بسیاری از نوازندگان بزرگ برای بالاتر بردن گام اجراها استفاده می‌شود. برای یادگیری آکوردهای گیتار در فرت‌های بالا می‌توانید از تمرین زیر استفاده کنید.

۶/ همر آن و پول آف (Hammer Ons and Pull Offs)
هَمِر آن و پول آف تکنیک‌های سخت‌تری نسبت به موارد بالا هستند. هرچند ارزش یادگیری را دارند. این تکنیک‌ها در اجرای فینگر پیکینگ بسیار کاربردی هستند و در اجراهای استرام نیز کاربرد دارند. برای اجرای همر آن کافی است انگشت خود را پس از نواختن نت بر روی فرت‌های بالاتر بگذارید تا نت را تغییر دهید. برای اینکه صدای سیم خفه نشود باید این تکنیک را سریع انجام دهید و انگشت را با قدرت به فرت تماس دهید.
برای اجرای پول آف باید پس از به صدا در آوردن سیم، انگشت را بردارید تا صدای فرت پیشین (که با انگشت دیگری بسته شده) شنیده شود. نوازنده‌ها گاهی در حین پول‌آف، با همان انگشت مجددا سیم را به صدا در می‌آورند تا صدای آن را تقویت کنند. در پایین الگوی ساده‌ای را می‌بینید که در آن از تکنیک همر آن استفاده شده.

۷/ آکوردهای اسلش
آخرین تکنیک این لیست استفاده از آکوردهای اسلش (آکوردهای ترکیبی) است. برای استفاده از این آکوردها باید نام تمامی نت‌ها در سیم ششم را یاد گرفته باشید. اگر در اجرا به آکورد G/B برخوردید، باید آکورد G را به شکلی اجرا کنید که نت بیس شما B باشد. این تکنیک مخصوصا در شرایطی کاربردی است که به تنهایی درحال گیتار زدن هستید و گیتار بیس شما را همراهی نمی‌کند. به این ترتیب می‌توانید در نبود نوازنده‌ی بیس آکوردهایی نزدیک به قطعه‌ی اصلی را اجرا کنید. در نمونه‌ی پایین نحوه‌ی انگشت‌گذاری آکوردهای اسلش را بررسی کنید.

برای مشاهده‌ی مطالب بیشتر می‌توانید به بخش آموزش گیتار لامینور مراجعه کنید. همچنین اگر سوالی دارید یا می‌خواهید نکته‌ای را به متن بالا اضافه کنید حتما آن را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: Take Lessons

 

 آموزش ۷ تکنیک پایه‌ای در گیتار ریتم مقاله موسیقی –

گیتار فلامنکو: معرفی و آموزش تکنیک‌های اولیه

گیتار کلاسیک

 بسیاری از ما از جزئیات اجرا و تنین بی‌نظیر گیتار فلامنکو لذت برده‌ایم. در این مطلب قصد داریم ریشه‌ها و اصطلاحات اولیه‌ی گیتار فلامنکو را معرفی و چند آموزش ویدیویی برای تمرین این سبک ارائه کنیم.
بیشتر بخوانید: آکوردهای گیتار چگونه ساخته می‌شوند؟
بسیاری به دلیل صدای زیبا، طبیعت ریتمیک و ساده سبک فلامنکو به آن علاقه‌مند می‌شوند. این سبک در میان نوازندگان سبک‌های دیگر نیز، به دلیل تکنیک و تن صدای منحصر به فرد آن، بسیار محترم است. از آنجایی که گیتار فلامنکو ریشه‌های مشترکی با سبک گیتار کلاسیک دارد، آشنایی با گیتار کلاسیک در یادگیری سبک فلامنکو نیز به شما کمک خواهد کرد. اگر تا به حال با گیتار فلامنکو آشنایی نداشته‌اید، ادامه‌ی مطلب را از دست ندهید.
درک گیتار فلامنکو
سبک فلامنکو معمولا بر روی گیتارهایی با سیم نایلون (گیتار کلاسیک) اجرا می‌شود. نوازندگان فلامنکو نیز برای اجرا از انگشتان دست -به جای پیک- استفاده می‌کنند. اما دست چپ تا حد زیادی مانند سایر سبک‌ها استفاده می‌شود. هرچند جایگیری دست و تن صدای گیتار نیز ممکن است تا حدی متفاوت باشد. کاربرد دست راست در گیتار فلامنکو به کاربرد این دست در سبک کلاسیک شبیه است. هرچند در نهایت نتیجه‌ی بسیار متفاوتی شنیده خواهد شد.
اگر گیتار را یک ماشین در نظر بگیریم، دست راست پدال گاز و ترمز را کنترل می‌کند و دست چپ فرمان ماشین را در دست دارد. ریتم‌هایی نیز وجود دارند که با دست راست اجرا می‌شوند و بر روی تمامی آکوردها قابل استفاده هستند. در ادامه بیشتر درباره‌ی تکنیک‌های دست راست صحبت می‌کنیم. هرچند در ادامه بهتر است برخی از اصطلاحات رایج در سبک فلامنکو را بررسی کنیم.
اصطلاحات اسپانیایی در گیتار فلامنکو و گیتار کلاسیک
گیتار فلامنکو اصطلاحات منحصر به فرد خود را دارد که بسیاری از آن‌ها از زبان اسپانیایی سرچشمه می‌گیرند. در ادامه اصطلاحاتی را مشاهده می‌کنید که عناصر موسیقایی، اجزای گیتار و تکنیک‌های کاربردی در این سبک را توصیف می‌کنند. یادگیری این اصطلاحات ساده است و شما را به جهان موسیقی فلامنکو نزدیک‌تر می‌کند.

موسیقی فلامنکو
در ادامه چند اصطلاح پایه‌ای را می‌بینید که بخش‌های مختلف اجرای فلامنکو را توصیف می‌کنند.

palo: سبک آهنگ (سوله، تانگو…)
cante: آواز فلامنکو
toque: نوازندگی گیتار فلامنکو
baile: رقص فلامنکو
palmas: دست‌زدن ریتمیکی که موسیقی را همراهی می‌کند
falseta: فاصله‌ای آماده یا بداهه که بخش‌های مختلف آهنگ را به یکدیگر متصل می‌کند.

اصطلاحات گیتار فلامنکو
چند اصطلاح مرتبط با نوازندگی گیتار در سبک فلامنکو:

guitarra: گیتار
cejilla: کاپو
golpeador: تپ پلیت (صفحه‌ی ضدخش)
cuerdas: سیم‌ها
acordes: آکوردها

اصطلاحات مرتبط با انگشتان
انگشتان دست راست در گیتار فلامنکو با نام‌های زیر شناخته می‌شوند.

pulgar: انگشت شست (با «p» نشانه‌گذاری می‌شود.)
indice: انگشت اشاره (با «i» نشانه‌گذاری می‌شود.)
medio: انگشت وسط (با «m» نشانه‌گذاری می‌شود.)
anular: انگشت حلقه (با «a» نشانه‌گذاری می‌شود.)
rosado: انگشت کوچک (با «x» نشانه‌گذاری می‌شود.)

تکنیک های گیتار فلامنکو
این تکنیک‌ها (بجز arpeggio) منحصر به گیتار فلامنکو هستند.

arpeggio: نواختن نت‌های مجزا از یک آکورد.
picado: اجرای ملودی‌هایی با نت‌های مجزا با استفاده از i، m.
rasgueo: نواختن تمام سیم‌ها با استفاده از x, a, m, i و گاهی p.
abanico: زیرمجموعه‌ای از rasgueo، که با p, i و m یا p, m و a نواخته می‌شود.
alzapua: استفاده از انگشت شست (p) برای نواختن نت‌های مجزا یا بخشی از آکوردها.
arrastre: به صدا در آوردن سیم‌ها از پایین به بالا با استفاده از انگشت حلقه (a).
golpe: ضربه‌زدن به بدنه‌ی گیتار بر روی تپ پلیت با استفاده از ma (انگشت وسط و حلقه) یا تنها انگشت حلقه (a).

آموزش تکنیک های دست راست در گیتار فلامنکو
این تکنیک‌ها ممکن است در نگاه اول دشوار به نظر برسند. هرچند در ویدیوهای پایین اجرای آن‌ها را به آرامی یاد می‌گیرید و سپس می‌توانید با تکیه بر حافظه‌ی عضلانی خود، سرعت اجرا را بیشتر کنید.
اجرای ارپجیو (Arpeggio) و پیکادو (Picado)
همانطور که اشاره کردیم، تکنیک دست راست در گیتار فلامنکو تا حدی شبیه به گیتار کلاسیک است. یکی از این شباهت‌ها، استفاده از ارپجیو و استفاده از انگشت‌های اشاره و وسط (i, m) برای نواختن ملودی است. استفاده‌های ارپجیو در گیتار فلامنکو تا حدی با گیتار کلاسیک متفاوت هستند. هرچند می‌توانید از تمرین‌های گیتار کلاسیک برای بهتر شدن در آن‌ها استفاده کنید.

پیکادو در نوازندگی نت‌های مجزا کاربرد دارد. در این تکنیک سیم‌ها به شکل کوتاه ضربه می‌خورند و سپس مجددا با انگشت ساکت می‌شوند. برای یادگیری پیکادو کافی است گام‌های مختلف را با انگشت‌های  i, m اجرا کنید. به یاد داشته باشید که نت‌ها باید کوتاه و تاثیرگذار باشند.

پولگار (Pulgar، انگشت شست)
انگشت شست نیازمند توجه و تمرین جداگانه است. زیرا در تکنیک‌هایی از جمله ارپجیو و الزاپوا (alzapua)‌ و نوازندگی ملودی کاربرد بسیاری دارد. یکی از تفاوت‌های بزرگ کار با انگشت شست در گیتار فلامنکو، در مقایسه با گیتار کلاسیک، این است که شست را پس از اجرای سیم بر روی سیم پایین‌تر نگه می‌داریم (apoyando).
این تکنیک صدایی منحصر به فرد و وسیع را ایجاد می‌کند. Alzapua یک تکنیک حرفه‌ای است که باید آن را به خوبی یاد بگیرید. در این تکنیک، انگشت شست سیم‌ها را از بالا به پایین و برعکس در حالت تک‌نت و آکورد به صدا در می‌آورد.
انگشت شست گاهی نیز، برای ایجاد صدایی متفاوت، به جای انگشت اشاره مورد استفاده قرار می‌گیرد. در چنین شرایطی الگوی روبرو در گیتار اجرا می‌شود (انگشت اشاره روی سیم می بالا و انگشت شست روی سیم می پایین): p i, p i, pi.
سپس کافی است نت‌های بیس را با دست چپ، پس از  هر ۲ تا ۴ اجرا، تغییر دهید. به این ترتیب نت‌ می بالا، نت‌های بیس را به زیبایی همراهی می‌کند. در تمرینی دیگر می‌توانید نت‌های بیس را ثابت نگه دارید و نت‌های بالا را تغییر دهید.

راسگوادو (Rasgueo/Rasgueado)
راسگوادو احتمالا مشهورترین تکنیک گیتار فلامنکو است. این تکنیک مشابهی در سبک کلاسیک ندارد و منحصر به سبک فلامنکو است. اگر تا به حال در قطعه‌های کلاسیک راسگوادو را شنیده‌اید، به احتمال زیاد سازنده این تکنیک را از گیتار فلامنکو به امانت گرفته است.
نخستین تمرین راسگوادو این است که با انگشت اشاره، سیم‌ها را از بالا به پایین و برعکس به صدا در بیاورید و با دست چپ آکورد بگیرید: up i, down i.
اگر از شست استفاده نمی‌کنید،‌ تنها انگشتی که از پایین به بالا سیم‌ها را به صدا در می‌آورد انگشت اشاره است. سه انگشت دیگر تنها در حرکت‌های بالا به پایین شرکت می‌کنند. از الگوی پایین برای قوی‌تر کردن دست راست استفاده کنید:
پایین x, پایین a, پایین m, پایین i, بالا i. -بالا i, پایین m, پایین i.

با تکرار این تمرین‌ها کنترل شما بر روی گیتار بیشتر خواهد شد و در عین حال نوازندگی را با آرامش بیشتری انجام می‌دهید. به این ترتیب می‌توانید آکوردها را نیز ا سادگی بیشتر تغییر دهید.
تکنیک‌های گیتار فلامنکو نیازمند قدری زمان هستند تا به سادگی قابل اجرا باشند و طبیعی جلوه کنند. پس روحیه‌ی خود را از دست ندهید. بهتر است روزانه ۵ تا ۲۰ دقیقه تمرین کنید و به یاد داشته باشید که پیشرفت به آرامی اتفاق می‌افتد.
منبع: Take Lessons

 

 گیتار فلامنکو: معرفی و آموزش تکنیک‌های اولیه مقاله موسیقی –

۵ راهنمایی برای استفاده بهتر از گیتار هفت سیم

گیتار الکتریک

 بسیاری از نوازندگان پس از مدتی اجرا با گیتارهای شش سیم، به سراغ ایجاد تنوع و امتحان کردن گیتار هفت سیم می‌روند. هرچنداستفاده و هدایت سیم هفتم ممکن است برای بسیاری دشوار باشد. در این مقاله درباره‌ی راه‌های استفاده بهتر از گیتارهای هفت سیم صحبت می‌کنیم.
بیشتر بخوانید: آموزش تنظیم اکشن گیتار الکتریک
شباهت‌های بسیاری بین گیتار ۶ سیم و گیتار ۷ سیم وجود دارد. هرچند این دو گیتار از لحاظ قابلیت‌ها و  نوع طراحی تفاوت‌های مهمی نیز دارند. برای استفاده‌ی مناسب از گیتار هفت سیم، بهتر است نخست با چالش‌های پیش رو در استفاده از این گیتار آشنا شوید و سپس توانایی‌های آن را درک کنید. در ادامه مقاله‌ای از تام هس (نوازنده‌ی گروه Rhapsody of Fire)‌ را می‌خوانید که در استفاده‌ی بهتر از گیتار هفت سیم به شما کمک خواهند کرد.
سیم هفتم را در گیتار لید استفاده کنید
بسیاری از گیتارهای هفت سیم (به دلیل وجود یک سیم بیس بیشتر) تنها در اجرای ریتم استفاده می‌شوند. هرچند یکی دیگر از کاربردهای این گیتار، استفاده از آن در نوازندگی لید است. با استفاده از گیتارهای هفت سیم می‌توانید نوازندگی خود را با نت‌هایی بسیار پایین‌تر از محدوده‌ی معمولی گیتار ترکیب کنید. برای این کار گام‌ها و ارپجیوهای معمولی گیتار لید خود را به سیم سل (سیم هفتم) گسترش دهید. از این راه گیتار لید شما رنج صدایی نزدیک‌تر به پیانو خواهد داشت.
اگر به تنهایی نتوانستید از نت‌های سیم هفتم استفاده کنید، از یک مدرس گیتار که تجربه‌ی کار با گیتارهای هفت سیم را دارد، کمک بگیرید.
کشف و یادگیری آکوردهای جدید
می‌توانید با گیتار هفت سیم آکوردهایی را اجرا کنید، که استفاده از آن‌ها در گیتار شش سیم غیرممکن است. بسیاری از نوازندگان گیتار، از گیتارهای هفت سیم برای اجرای متال استفاده می‌کنند. هرچند توانایی‌های این گیتار بسیار گسترده‌تر است. با استفاده از سیم هفتم می‌توانید به آکوردهای ساده تنوع بدهید. همچنین می‌توانید با استفاده از این سیم، خط‌های بیس و خط‌های اصلی آهنگ را به شکل همزمان اجرا کنید.
برای تمرین آکوردهای جدید ابتدا تنظیمات امپ را به حالت کلین (clean) برگردانید. سپس سعی کنید آکوردهایی که پیش از این در ۶ سیم یادگرفته‌اید را با استفاده از سیم هفتم اجرا کنید. ابتدا با استفاده از سیم‌های سوم،‌ چهارم و پنجم چند آکورد را اجرا کنید و سپس این آکوردها را با سیم هفتم ترکیب کنید.
سپس همین کار را با سیم‌های اول، دوم و سوم انجام دهید. به تفاوت‌های این دو تکنیک دقت کنید و انتخاب کنید که کدامیک از سبک‌ها (سیم‌های تربل یا سیم‌های میدل) به سلیقه‌ی شما نزدیک‌تر است. سپس می‌توانید همین ترکیب‌ها را در موسیقی خود استفاده کنید.

از تمام قابلیت‌های ساز استفاده کنید
اکثر اوقات نوازندگان به دلیل دیدن اجرای گروه‌های هوی راک به گیتار هفت سیم علاقه‌مند می‌شوند. به همین دلیل اکثر وقت خود را به نوازندگی ریف‌های متال با استفاده از سیم هفتم اختصاص می‌دهند. این امکان بسیار جذاب و منحصر به گیتارهای هفت سیم است. هرچند اگر یک نوع موسیقی را بارها تکرار کنید خیلی زود به حالتی ایستا در خلاقیت هنری خود می‌رسید. اگر آهنگی را تنها با نت‌های پایین بنویسید و اجرا کنید، مخاطب شما خیلی زود از شنیدن آن خسته خواهد شد. پس از سیم‌های دیگر نیز در نوازندگی ریتم استفاده کنید.
گیتار هفت سیم تنها در حالتی به خلاقیت هنری شما کمک می‌کند،‌ که از تمامی قابلیت‌های آن به خوبی بهره ببرید. یکی از مهم‌ترین نکات در آهنگسازی، رسیدن به تعادل میان نت‌ها و گام‌های مختلف است.
ترکیب گیتار ریتم و گیتار لید
یکی از نشانه‌های یک نوازنده‌ی حرفه‌ای گیتار هفت سیم، توانایی او در جابجایی میان گیتار ریتم و لید، بدون از دست دادن زمان است. به دلیل عرض بیشتر دسته در گیتارهای هفت سیم، جابجایی از نت‌های پایین به بالا ممکن است کمی دشوار باشد.
برای بهتر شدن در ترکیب گیتار ریتم و لید، نه تنها باید این دو بخش را جداگانه تمرین کنید بلکه باید زمانی را به تمرین جابجایی بین ریتم و لید اختصاص دهید. پس برای تمرین ابتدا هر بخش را به شکل جداگانه و بدون اشتباه اجرا کنید و سپس تمرکز خود را بر جابجایی‌ها و ترکیب این دو بگذارید.
همچنین بهتر است نوازندگی خود را ضبط کنید و مجددا به آن گوش کنید. از این راه می‌توانید اشتباهات خود را بشنوید و آن‌ها را تصحیح کنید.
صداهای ناخواسته را به حداقل برسانید
بسیاری از نوازندگان، در کنترل صداهای اضافی گیتار هفت سیم به مشکل برمی‌خورند. یکی از دلایل آن، برهم خوردن عادت آن‌ها به دلیل تفاوت فیزیکی گیتارهای شش سیم و هفت سیم (از جمله وجود یک سیم بیشتر و دسته‌ی پهن‌تر) است. عادت‌کردن به گیتار جدید ممکن است کمی زمان ببرد. هرچند باید حذف صداهای ناخواسته را به یکی از الویت‌های خود تبدیل کنید. با دقت به صداهای اضافی گوش کنید. همچنین از تکنیک‌های ساکت‌کردن سیم گیتار برای حذف برخی از این صداها استفاده کنید. اگر همچنان با این مسئله مشکل داشتید می‌توانید به یک استاد گیتار مطمئن مراجعه کنید.
نتیجه‌گیری نهایی
ایده‌های بیان شده در این متن چندان دشوار نیستند. اما بسیاری از نوازندگان این ایده‌ها را به عمل تبدیل نمی‌کنند. به همین دلیل پیشرفت آن‌ها به عنوان یک نوازنده کند می‌شود. با استفاده از ایده‌های بالا، می‌توانید از قابلیت‌های گیتار هفت سیم به خوبی استفاده کنید. همچنین می‌توانید توانایی‌های موسیقایی خود را در زمانی کوتاه‌تر بهبود ببخشید.
منبع: Take Lessons

 

 ۵ راهنمایی برای استفاده بهتر از گیتار هفت سیم مقاله موسیقی –

کاربرد پیچ کنترل تن ،‌ ولوم و سوییچ پیکاپ در گیتار الکتریک

گیتار الکتریک

 بسیاری از نوازندگان به دنبال بهبود صدای گیتار خود بدون پرداخت هزینه‌های اضافی هستند. در این مقاله سعی می‌کنیم استفاده از امکانات گیتار الکتریک را برای رسیدن به صدای بهتر به شما آموزش دهیم.

بیشتر بخوانید: آموزش تعویض سیم گیتار الکتریک
نوازندگان گیتار الکتریک همواره به دنبال دریافت بهترین صدا از گیتار خود هستند. صدای گیتار الکتریک مانند یک تابلوی نقاشی است. باید رنگ‌های مختلف را به شکلی با هم ترکیب کنیم که به یک تصویر زیبا دست یابیم. در گیتار این رنگ‌ها بیس،‌ میدل و تربل،‌ امپلیفایر و افکت‌های گیتار هستند.
هر نوازنده‌ای صدای گیتار منحصر به فرد خود را دارد که با آن شناخته می‌شود. این صدا در نتیجه‌ی سال‌ها تمرین و آزمون و خطا به دست آمده است. هرچند این صداها همگی در گیتار شما وجود دارند و نیازی به صرف هزینه‌ی اضافی برای به دست آوردن آن‌ها نیست.
در این مقاله به راه‌هایی اشاره می‌کنیم که می‌توانید، با استفاده از امکانات گیتار، صدای آن را بهبود ببخشید.
قدم اول

پیش از تغییر صدای گیتار بهتر است سوال‌های زیر را از خود بپرسید:

به چه بخش‌هایی از صدای فعلی گیتار علاقه دارید.
چه مواردی را دوست ندارید؟ (مثلا بیش از حد برایت یا دارک است)
سبک نوازندگی شما نیازمند چه نوع صدایی است. (مثلا آکوردهای درخشان، پاور کوردهای سنگین یا بندهای شفاف نیاز دارد.)

از این راه هدف نهایی خود را (با اتکا به تجربیات قبلی یا صدای هنرمند موردعلاقه خود) انتخاب کنید.
چگونه از تنظیمات گیتار الکتریک استفاده کنیم

بسیاری از نوازندگان به دنبال خرید افکت‌ها و پدال‌های جدید هستند. هرچند تعداد کمی، از امکانات خود گیتار از جمله پیچ کنترل تن و انتخاب‌کننده‌ی پیکاپ‌ها استفاده می‌کنند. در ادامه توضیحات کوتاهی را درباره‌ی این امکانات مشاهده می‌کنید.
سوییچ انتخاب‌کننده پیکاپ
این سوییچ به شما اجازه می‌دهد پیکاپ‌ها را فعال و غیرفعال کنید. اکثر گیتارها دارای سوییچ‌هایی با سه موقعیت هستند. هرچند برخی (از جمله فندر استرتوکستر)‌ ۵ موقعیت دارند.
پیکاپ بریج (پایین‌ترین پیکاپ) معمولا صدایی براق و زیر دارد.

پیکاپ میدل (میانی) صدایی گرم دارد.

پیکاپ دسته (نک) صدایی پُر و با بیس بیشتر دارد.

پیچ ولوم
بلندی صدای گیتار و میزان سیگنال خارج شده از گیتار توسط پیچ ولوم تنظیم می‌شود.
پیچ تن
پیچ تن (Tone) با کم و زیاد کردن سیگنال‌های بیس و تربل (زیر و بم)، صدای گیتار را تغییر می‌دهد. نوازندگان گیتار الکتریک به صداهایی با بیس بیشتر دارک و به صداهایی با تربل بیشتر برایت (bright)‌ می‌گویند.
چگونه از پیچ گیتار برای دستیابی به صدای بهتر استفاده کنیم
حالا که نکات ابتدایی را یاد گرفتیم،‌ بهتر است روی استفاده از این امکانات تمرکز کنیم. بسیاری از نوازندگان پیچ‌های گیتار را همواره تا آخر باز نگه می‌دارند و در نتیجه بخش مهمی از قابلیت‌های گیتار الکتریک را نادیده می‌گیرند. این کار مانند این است که از یک ماشین مسابقه تنها در دنده‌یک استفاده کنید.
می‌توانید در ابتدا پیچ‌ها را کمی پایین‌تر از سطح نهایی آن‌ها تنظیم کنید. با این کار در صورت نیاز می‌توانید آن‌ها را بالاتر ببرید یا پایین‌تر بیاورید. در ادامه چند کاربرد مهم پیچ‌های کنترل گیتار الکتریک را یاد می‌گیرید.
کاربرد پیچ ولوم در گیتار الکتریک

بالا بردن صدا:
یکی از ابتدایی‌ترین کاربردهای پیچ ولوم، بالا بردن صدا در زمان اجرا است. خصوصا در مواقعی که از گیتار ریتم به اجرای لید می‌رسید می‌توانید با استفاده از پیچ ولوم، صدای گیتار را بالا ببرید. برای اجرای ریتم، پیچ ولوم را بر روی ۶ یا ۷ تنظیم کنید و سپس برای اجرای لید به سراغ شماره‌ی ۱۰ بروید. باز کردن یپچ ولوم، گین (Gain)‌ صدا را نیز افزایش می‌دهد و به همین دلیل برای تک‌نوازی مناسب‌تر است.
تمیزکردن سیگنال:
اگر صدا بیش از حد Gain دارد می‌توانید با استفاده از پیچ ولوم، صدا را تمیزتر کنید. با این کار دیگر نیازی به مراجعه به امپ و تغییر تنظیمات آن نیست.
از بین بردن باز (Buzz):
بسیاری از امپ‌ها در زمان استفاده در صدای بلند، شروع به ایجاد صدای اضافی (به اصطلاح باز)‌ می‌کنند. برای تصحیح این مشکل باید امپ را به یک تعمیرکار نشان دهید. یکی از راه‌های موقت رفع این مشکل پایین‌آوردن صدا از سمت گیتار است، که صداهای اضافی تولید شده توسط آن را کم خواهد کرد.
خارج شدن از میکس:
اگر به همراه گروه مشغول به نوازندگی هستید، بهتر است زمانی که از گیتار استفاده نمی‌کنید، صدای آن را ببندید. با این کار صداهای اضافی به وجود آمده توسط گیتار از بین خواهند رفت و آهنگ حرفه‌ای‌تر به نظر می‌رسد.
تکنیک Volume Swelling:
این تکنیک کمی پیچیده‌تر است. برای این کار ابتدا با ولوم بسته، یک نت یا آکورد را اجرا کنید و سپس ولوم را به آرامی باز کنید. همچنین می‌توانید صدا را باز و مجددا ببندید. با آزمون و خطا می‌توانید صداهای جالبی را با استفاده از این تکنیک ایجاد کنید.
کاربرد پیچ تن (Tone) در گیتار الکتریک

ایجاد صدای گرم:
اگر پیچ تن باز باشد معمولا صدای گرم‌تری (مشابه لد زپلین یا جیمی هندریکس)‌ خواهید شنید. در حالتی که تن نزدیک به ۱۰ باشد صدا محدوده‌ی زیرِ گسترده‌تری دارد و به همین دلیل به اصطلاح گرم‌تر است.
ایجاد صدای دارک:
با کمتر کردن تن، به صدایی با بیس بیشتر به نام دارک می‌رسید. این صدا توسط نوازندگان بلوز (از جمله کلپتون) استفاده می‌شود.
ایجاد واه واه بدون پدال:
یکی دیگر از روش‌های پیشرفته‌ی استفاده از پیچ تن، استفاده از آن برای تولید افکت واه واه (wah-wah) است. در اصل پدال‌های wah-wah نیز تنها یک کنترل برای بالا و پایین بردن تن صدا هستند. برای این کار باید یک آکورد یا نت را اجرا کنید و سپس پیچ تن را تا آخر بالا و سپس پایین ببرید. این تکنیک نیازمند تمرین است. اما می‌توانید از آن برای ایجاد افکت‌های مختلف بدون خرید پدال استفاده کنید.
در این متن سعی کردیم اهمیت استفاده از امکانات گیتار و انتخاب صدای مناسب را توضیح دهیم. بهتر است طی زمان از این امکانات استفاده و صدای مورد علاقه‌ی خود را پیدا کنید. برای مشاهده سایر مطالب آموزشی می‌توانید به صفحه آموزش گیتار مراجعه کنید.
منبع: Take Lessons

 

 کاربرد پیچ کنترل تن ،‌ ولوم و سوییچ پیکاپ در گیتار الکتریک مقاله موسیقی –

آموزش نحوه قرار گرفتن آکوردهای باره دار در گیتار

آموزش آکورد

 پیش از این در مطلبی به معرفی ۱۰ آکورد دست باز مهم پرداختیم. در این مطلب قصد داریم نحوه قرارگیری آکوردهای باره دار را توضیح دهیم. برای مشاهده مطالب آموزشی بیشتر می‌توانید به صفحه یادگیری گیتار مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید: آکوردهای گیتار چگونه ساخته می‌شوند؟
برای اجرای آکوردهای باره دار باید از انگشت اول برای گرفتن پنج یا شش سیم استفاده کنید. یادگیری این آکوردها در مسیر آموزش گیتار بسیار ضروری است و احتمالا تا همینجا نیز برخی از آن‌ها (از جمله F) را در آکوردهای سایت دیده‌اید. در این مطلب آکوردهای باره دار را به سه دسته‌ی ماژور، مینور و هفتم (7th) تقسیم می‌کنیم. پایه‌ی تمامی این آکوردها بر سیم پنجم یا ششم است. به این معنی که نام آن‌ها از نت قرار گرفته بر روی این سیم‌ها استخراج شده. آکوردهای پایین همگی در سه فرت اول گیتار اجرا می‌شوند. هرچند می‌توانید آن‌ها را در طول دسته اجرا کنید و به آکوردهای متفاوت برسید.
حالت قرارگیری آکوردهای باره دار ماژور
پایه بر سیم ششم
آکورد پایین درصورتی که باره بر روی فرت اول باشد، فا (F) نام دارد. به این دلیل به آن F می‌گویند که نت قرار گرفته بر سیم ششم فرت اول، فا (F) است. برای اجرای این آکورد نخست باید انگشت اول خود را بر روی شش سیم فرت اول بگذارید،‌ سپس انگشت دوم را بر سیم سوم فرت دوم، انگشت سوم را بر سیم پنجم فرت سوم و انگشت چهارم را بر سیم چهارم فرت سوم بگذارید.
بهتر است برای واردکردن فشار مناسب به انگشت اول، انگشت شست را نزدیک به فرت دوم نگه دارید.

پایه بر سیم پنجم
تصویر پایین (در صورتی که باره بر فرت اول باشد) آکورد سی بمل (Bb)‌ را نشان می‌دهد. به این دلیل این آکورد را سی بمل می‌نامند که نت گرفته شده در سیم پنجم، نت سی بمل است. برای اجرای سی بمل باید سیم‌های اول تا پنجم را با انگشت اول خود ببندید و سپس انگشت سوم خود را بر روی سیم‌های دوم، سوم و چهارم در فرت سوم بگذارید. می‌توانید سیم اول را با استفاده از انگشت سوم ساکت کنید. این آکورد یکی از سخت‌ترین آکوردهای گیتار است و باید حتما برای پشتیبانی از انگشت‌ها، انگشت شست را پشت دسته‌ی گیتار قرار دهید.

حالت قرارگیری آکوردهای باره دار مینور
پایه بر سیم ششم
آکورد پایین در صورتی که باره بر فرت اول باشد، فا مینور (Fm) نام دارد. برای اجرای این آکورد کافی است انگشت اول خود را بر طول سیم‌های فرت اول بگذارید و سپس انگشت سوم را بر سیم پنجم فرت سوم، و انگشت چهارم را بر سیم چهارم فرت سوم قرار دهید.

پایه بر سیم پنجم
آکورد پایین در صورتی که باره بر فرت اول قرار گرفته باشد، سی بمل مینور (Bbm) است. برای اجرای این آکورد باید سیم‌های اول تا پنجم را با انگشت اول ببندید و سپس انگشت دوم را روی سیم دوم فرت دوم، انگشت سوم را روی سیم چهارم فرت سوم و انگشت چهارم را روی سیم سوم فرت سوم قرار دهید.

حالت قرارگیری آکوردهای باره دار هفتم (7th)
پایه بر سیم ششم
آکورد پایین اگر در فرت اول اجرا شود، فا ۷ (F7) نام دارد. برای اجرای آن کافی است سیم‌های اول تا ششم را با انگشت اول بندید و سپس انگشت دوم را بر سیم سوم فرت دوم و انگشت سوم را بر سیم پنجم فرت سوم قرار دهید.

پایه بر سیم پنجم
آکورد پایین در صورتی که باره بر فرت اول قرار گرفته باشد، سی بمل ۷ (Bb7) نام دارد. برای اجرای این آکورد کافی است سیم‌های اول تا پنجم را با انگشت اول ببندید. سپس انگشت سوم را بر سیم چهارم فرت سوم و انگشت چهارم را بر سیم دوم فرت سوم قرار دهید.

همانطور که اشاره کردیم اگر باره را در طول دسته جابجا کنید (نت پایه را تغییر دهید) به آکوردهای متفاوتی خواهید رسید. در ابتدا ممکن است گرفتن باره سخت به نظر برسد اما انگشت اول به مرور قوی‌تر خواهد شد و با تمرین می‌توانید آکوردهای بسیاری را با استفاده از این روش در طول دسته‌ی گیتار اجرا کنید. درصورتی که سوالی دارید یا می‌خواهید نکته‌ای را به متن اضافه کنید، حتما آن را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: Do Re Mi Studios

 

 آموزش نحوه قرار گرفتن آکوردهای باره دار در گیتار مقاله موسیقی –

راهنمای کامل کوک کردن گیتار و معرفی کوک های جایگزین

آموزش های مقدماتی گیتار

 هر نوازنده‌ای پیش از شروع به تمرین، نیازمند کوک کردن گیتار خود است. اما از چه راه‌هایی می‌توان گیتار را کوک کرد و چه کوک‌های جایگزینی برای نوازندگی در سبک‌های مختلف وجود دارد؟
بیشتر بخوانید: یادگیری ۱۰ آکورد مهم برای شروع به نواختن گیتار
چگونه گیتار را کوک کنیم؟
کوک‌ کردن گیتار کار چندان دشواری نیست. برای تغییر کوک سیم‌ها کافی است گوشی‌های کوک (Tuning Keys) را تا جایی بچرخانید که به صدای دلخواه خود برسید. چرخاندن گوشی‌ها به سمت بدنه، سیم را شل‌تر (و در نتیجه صدا را بم‌تر) می‌کند و چرخاندن آن در جهت دیگر سیم را محکم‌تر (و در نتیجه صدا را زیرتر) خواهد کرد.
کوک کردن گیتار در حالت استاندارد
اکثر گیتاریست‌ها از کوک استاندارد گیتار استفاده می‌کنند. اگر به تازگی نوازندگی را شروع کرده‌اید، بهتر است از همین کوک در گیتار خود استفاده کنید. هرچند پس از مدتی می‌توانید دست به ماجراجویی بزنید و کوک‌های دیگر را نیز امتحان کنید. سیم‌های گیتار از ۱ تا ۶ شماره‌گذاری می‌شوند. سیم اول، نازک‌ترین سیم و سیم ششم، ضخیم‌ترین سیم است.
معرفی نت‌های مرتبط با هر سیم

سیم‌ها همچنین با توجه به نتی که در حالت دست‌باز اجرا می‌کنند، نام‌گذاری می‌شوند. پس در حالت استاندارد از راست به چپ، سیم‌ها اینگونه نام‌گذاری می شوند: E, A, D, G, B, E. در تصویر مقابل می‌توانید هر نت را بالای سیم مربوط به آن مشاهده کنید. توجه کنید که سیم‌های اول و ششم هردو می (E) هستند. با اینکه این نت‌ها مشابه هستند، دو اکتاو با یکدیگر فاصله دارند. در تئوری موسیقی با نت‌ها و اکتاوها بیشتر آشنا خواهید شد.
همانطور که اشاره کردیم، این نت‌ها نشان‌دهنده‌ی صدایی هستند که سیم درحالت دست‌باز ایجاد می‌کند. معمولا بهتر است برای کوک کردن از سیم ششم (ضخیم‌ترین سیم) شروع کنید و به سمت سیم اول پیش بروید.
معرفی انواع تیونر گیتار
برای کوک کردن گیتار، نیازمند یک منبع قابل اعتماد برای رجوع و آزمایش صدای سیم‌ها هستید. اکثر گیتاریست‌ها از تیونرهای الکترونیکی یا سازهای دیگر برای این کار استفاده می‌کنند. هرکدام از این روش‌ها مزایا و معایب خود را دارند.
ساده‌ترین راه برای کوک کردن گیتار، استفاده از تیونرهای کروماتیک است. این تیونرها صدای گیتار را «می‌شنوند» و پیچ (گام صدا) را نمایش می‌دهند. در نتیجه می‌توانید کوک سیم را تغییر داده و آن را با نت دلخواه خود هماهنگ کنید. دستگاه‌هایی نیز به نام پیچ تیونر (Pitch Tuner) وجود دارند که تنها نت‌ها را اجرا می‌کنند و شما باید با استفاده از توانایی شنیداری خود سیم‌ها را کوک کنید. وسیله‌ای به نام دیاپازون نیز وجود دارد که می‌توانید با ضربه زدن به آن پیچ صحیح را بشنوید و بر اساس آن ساز را تنظیم کنید. هرچند اگر نزدیک به کامپیوتر هستید می‌توانید از تیونرهای آنلاین از جمله تیونر فندر یا اپ‌های گیتار تونر برای اندروید و اپ فندر برای iOS استفاده کنید.
بهتر است پیش از خرید وسایلی از جمله دیاپازون یا پیچ تیونر، تجربه‌ی خود را در نظر بگیرید. اگر به تازگی نوازندگی را شروع کرده‌اید بهتر است از تیونرهای کروماتیک استفاده کنید و به مرور به سراغ روش‌ّهای شنیداری بروید.
چگونه بدون تیونر گیتار را کوک کنیم؟
اگر تیونر در دسترس نیست، می‌توانید با استفاده از روش فرت پنجم صدای سیم‌ها را به یکدیگر نزدیک کنید و تا جای ممکن به نتیجه‌ای بهتر دست پیدا کنید. این روش را در مطلبی دیگر به شکل کامل شرح داده‌ایم که می‌توانید از لینک زیر به آن دست پیدا کنید:

کوک کردن گیتار با استفاده از کیبورد
اگر به تیونر گیتار دسترسی ندارید اما یک کیبورد یا پیانو در نزدیکی شما است، می‌توانید با استفاده از آن صدای صحیح هر نت را بشنوید. استفاده از پیانو روشی بسیار مطمئن برای کوک کردن گیتار است.
ابتدا نت دو (C) میانی را در پیانو پیدا کنید و سپس سیم ششم گیتار را با نت می (E) که دو اکتاو پایین‌تر از C میانی است کوک کنید. سپس می‌توانید با روش فرت پنجم، گیتار را کوک کنید یا اینکه سایر سیم‌ها را نیز با استفاده از کلیدهای کیبورد کوک کنید.
کیت ریچاردز، نوازنده‌ی گروه رولینگ استونز
کوک‌های جایگزین در گیتار
بسیاری از هنرمندان و گروه‌های موسیقی از جمله جانی میچل و بلک سبث از کوک‌های جایگزین در گیتارهای خود استفاده می‌کنند. پس از مدتی تمرین با گیتار، می‌توانید کوک‌های دیگر را تجربه کنید و با قابلیت‌های منحصر به فرد آن‌ها آشنا شوید. یک گیتار را می‌توان به صدها روش مختلف کوک کرد. هرچند محبوب‌ترین کوک‌های جایگزین برای گیتار،‌ دراپ دی (Drop D) و اپن جی (Open G) نام دارند که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.
کوک دراپ دی
کوک‌کردن گیتار در دراپ دی کار چندان دشواری نیست. کافی است گیتار را در حالت استاندارد کوک کنید و سپس سیم ششم را یک گام (از می به ر)‌ پایین بیاورید. بسیاری از آهنگ‌های مشهور از جمله Dear Prudence از گروه بیتلز در این کوک اجرا شده‌اند.
کوک اپن جی
هنرمندان بزرگی از جمله کیت ریچاردز (رولینگ استونز) از کوک اپن جی (Open G) استفاده می‌کنند. در این کوک سیم‌ها هماهنگ با نت‌های آکورد سل (G) کوک می‌شوند. در این صورت اگر دست‌باز گیتار را به صدا در آورید، آکورد G را خواهید شنید. برای کوک گیتار در اپن جی کافی است سیم‌ها را مطابق نت‌های روبرو کوک کنید: D-G-D-G-B-D
چند وقت یکبار باید گیتار را کوک کنیم؟
گیتار حساس‌تر از بسیاری از سازهای دیگر است و چوب به کار رفته در آن بر اثر حرارت و رطوبت،‌ منبسط و منقبض می‌شود. به همین دلیل کشش سیم‌ها تغییر می‌کند و آن‌ها از کوک خارج می‌شوند. همینطور اگر از تکنیک‌هایی از جمله بِند (Bend) استفاده می‌کنید، ممکن است سیم‌ها به دلیل کشیده شدن از کوک خارج شوند.
پس بهتر است پیش از هر تمرین گیتار خود را کوک کنید. همینطور اگر در میانه‌ی تمرین حس کردید که صدای گیتار مناسب نیست بهتر است مجددا کوک آن را بررسی کنید. نوازندگان حرفه‌ای نیز گاهی در میانه‌ی اجرا زمانی را به کوک‌کردن مجدد گیتار اختصاص می‌دهند.
چگونه گیتار را در کوک نگه داریم؟
یکی از بهترین راه‌ها برای ثابت نگه داشتن کوک گیتار، تعویض سیم گیتار به شکل مداوم است. برای اطلاع بیشتر از دلایل تعویض سیم و روش انجام آن می‌توانید مطالب ما درباره‌ی تعویض سیم گیتار کلاسیک و تعویض سیم گیتار الکتریک را مشاهده کنید. اگر از گیتار استفاده نمی‌کنید، آن را در یک هارد کیس و در محیطی خشک و خنک نگه دارید.
اگر با توجه به تمامی توصیه‌های بالا همچنان صدای مناسبی از گیتار شنیده نمی‌شود، بهتر است اینتونیشن (Intonation) گیتار را بررسی کنید. در پست دیگری نیز اینتونیشن و دلایل به هم خوردن آن را به شکل کامل توضیح داده‌ایم. اگر گیتار شما کلاسیک یا آکوستیک است، بهتر است برای بررسی اینتونیشن به یک تعمیرکار قابل اعتماد مراجعه کنید.
اگر می‌خواهید نکته‌ای را به متن بالا اضافه کنید، حتما آن را با ما در میان بگذارید. همچنین می‌توانید برای مطالعه‌ی سایر مطالب آموزشی به بخش آموزش گیتار سر بزنید.
منبع: Take Lessons

 

 راهنمای کامل کوک کردن گیتار و معرفی کوک های جایگزین مقاله موسیقی –

۷ محصول مهم معرفی شده در نمایشگاه گیتار NAMM 2018

فندر

 نمایشگاه NAMM یکی از بزرگ‌ترین رویدادها در جهان موسیقی است که هر ساله و با هدف معرفی محصولات مرتبط با صنعت موسیقی برگزار می‌شود. یکی از پرطرفدارترین بخش‌های NAMM، محصولات گیتار در این نمایشگاه است که با استقبال تولیدکنندگان بزرگ و رسانه‌های جهان روبرو می‌شود. امسال شرکت‌های بزرگی از جمله تیلور، مارتین، فندر و پی آر اس محصولات جدید خود را در این نمایشگاه معرفی کرده‌اند. در ادامه به معرفی این محصولات می‌پردازیم.
بیشتر بخوانید: تاریخچه گیتار مارتین ، محبوب‌ترین تولیدکننده گیتارهای آکوستیک
۱/ گیتارهای تیلور: معرفی بریسینگ طرح وی

احتمالا بزرگ‌ترین خبر از جشنواره‌ی NAMM امسال، متعلق به طراحی جدید گیتارهای تیلور است. شرکت تیلور (Taylor) امسال چهار گیتار جدید را به بازار معرفی کرده که همگی آن‌ها از طراحی جدیدی به نام وی بریسینگ (V Bracing) استفاده می‌کنند. بریسینگ، چوب‌هایی هستند که برای افزایش مقاوت و بازدهی گیتارهای آکوستیک در داخل بدنه‌ی آن‌ها کار گذاشته می‌شوند. پیشتر این چوب‌ها به شکل X طراحی می‌شدند. هرچند از امسال تیلور بریسینگ گیتارهای آکوستیک خود را با طرح V انجام می‌دهد. به این ترتیب گیتارها صدای بلندتر و دوام کوک بهتری خواهند داشت. و از همه مهم‌تر صدایی پایدارتر دارند.

این بریسینگ جدید در ۴ مدل از سری Grand Auditorium شرکت تیلور مورد استفاده قرار گرفته است و احتمالا در آینده به سایر مدل‌های این شرکت راه پیدا خواهد کرد. این چهار مدل، Builder’s Edition K14ce، Taylor PS14ce، Taylor K24ce و Taylor 914ce هستند که همگی قیمتی بیشتر از ۴،۵۰۰ دلار (۱۶ میلیون تومان) خواهند داشت.
۲/ فندر: معرفی پدال‌های فندر و امپ‌های هات راد جدید

بسیاری از شرکت‌های بزرگ تولید گیتار به دنبال ورود به جهان تجهیزات جانبی از جمله پدال‌های گیتار الکتریک هستند. یکی از موفق‌ترین شرکت‌ها در این زمینه، شرکت آیبانز است که پدال مشهور تیوب اسکریمر (Tube Screamer) را به بازار عرضه می‌کند. امسال فندر نیز با معرفی ۶ پدال جدید به دنبال سهم خود از این بازار است.
این ۶ پدال The Bends Compressor ،Mirror Image Delay ،Marine Layer Reverb، Santa Ana Overdrive ،Level Set Buffer و Pugilist Distortion نام دارند. همانطور که از نام آن‌ها بر می‌آید، این پدال‌ها برای اجرای افکت‌هایی از جمله اوردرایو، دیستورشن، ریورب، دیلی و کامپرس طراحی شده‌اند. با توجه به رقابت شدیدی که در بازار پدال‌های گیتار وجود دارد، باید دید آیا فندر می‌تواند نام خود را به عنوان یک تولیدکننده بزرگ پدال مطرح کند یا اینکه باید به دنبال ایده‌های دیگری برای گسترش برند خود باشد.

در تولید امپلیفایرهای گیتار، فندر همواره از بهترین برندهای موجود در بازار بوده است. نوازندگان بسیار بزرگی از جمله اریک کلپتون طی سالیان از امپلیفایرهای این شرکت برای رساندن صدای گیتار خود به هواداران استفاده کرده‌اند. یکی از محبوب‌ترین سری‌های امپ فندر، هات راد (Hot Rod) نام دارد که شامل امپ‌هایی میان‌رده با استفاده از تیوب (لامپ خلأ) هستند و معمولا برای نوازندگی سبک‌هایی از جمله بلوز استفاده می‌شوند.
فندر در این نمایشگاه امپلیفایر هات راد DeVille 212 IV را معرفی کرد که با قدرت ۶۰ وات و دو اسپیکر ۱۲ اینچ با قیمتی نزدیک به ۱۰۰۰ دلار به فروش خواهد رسید. این شرکت همچنین هات راد دیلاکس ۴ (Hot Rod Deluxe IV) را با قدرت ۴۰ وات و قیمت ۸۰۰ دلار، هات راد پرو جونیور ۴ (Pro Junior IV) را با قدرت ۱۵ وات و قیمت ۵۰۰ دلار و هات راد بلوز جونیور ۴ (Blues Junior IV) را با قدرت ۱۵ وات و قیمت ۶۰۰ دلار به بازار عرضه کرده است.
۳/ گیتارهای مارتین: معرفی طراحی جدید سری استاندارد

شرکت مارتین، امسال مهم‌ترین تغییر را در طراحی گیتارهای استاندارد خود در تاریخ ۱۸۵ ساله‌ی فعالیتش داده است. این گیتارها که پرچمدار محصولات این شرکت هستند از این به بعد با امکانات High Performance از جمله دسته‌ی باریک‌تر و طراحی مناسب‌تر عرضه می‌شوند.
مدیرعامل مارتین می‌گوید: «از کارمندانم خواستم که گیتارهای مارتین را به‌روز کنند. گیتارهایی که طراحی آن‌ها به دهه‌ی ۳۰ میلادی برمی‌گشت. هدف مشترک ما ارائه‌ی امکانات جدید در کنار احترام به تاریخچه‌ی گیتارهای مارتین بود.»
۴/ پی آر اس: معرفی امپ و گیتار مارک ترامونتی

شرکت پی آر اس (PRS) در دهه‌ی اخیر جایگاه خود را در میان تولیدکنندگان بزرگ گیتار پیدا کرده است و قصد دارد به سمت تولید امپلیفایر گیتار برود. سال پیش این شرکت امپلیفایر J-MOD را با همکاری جان میر (John Mayer) طراحی کرد. امسال پی آر اس به سراغ مارک ترامونتی (نوازنده‌ی گروه کرید) رفته است تا امپلیفایری ۱۵ وات را با همکاری این هنرمند طراحی و تولید کند. این امپ که MT 15 نام دارد، از تیوب‌های 6L6 استفاده می‌کند و برای هنرمندان سبک هوی راک طراحی شده است. قیمت نهایی این امپ هنوز مشخص نیست اما PRS می‌گوید که قیمت آن با توجه به قابلیت‌های امپلیفایر بسیار مناسب خواهد بود.
این شرکت همچنین گیتار مارک ترامونتی را عرضه کرده است که طراحی آن به گیتارهای لس پال نزدیک است و از دو پیکاپ هام‌باکر در آن استفاده شده.
۵/ ووکس: معرفی امپ‌های جدید از سری MV50 و MVX150

امپلیفایرهای ووکس (Vox) به دلیل قیمت مناسب و کیفیت بالای خود بسیار محبوب هستند و در طول سالیان توسط گروه‌های بزرگی از جمله بیتلز مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یکی از محبوب‌ترین سری از محصولات این شرکت MV50 نام دارد که هد امپلیفایرهایی بسیار کوچک هستند و با قیمتی نزدیک به ۲۰۰ دلار عرضه می‌شوند.
این امپ‌ها از تیوب استفاده نمی‌کنند هرچند از یک فناوری جدید به نام نیوتوب (Nutube) بهره‌مند هستند که یک چیپ الکترونیکی با قابلیت‌هایی مشابه لامپ خلا است. سال گذشته استقبال بسیار خوبی از امپ‌های MV50 شد و به همین دلیل امسال ووکس دو مدل جدید از این امپ‌ها به نام High Gain (مناسب سبک‌های سنگین) و بوتیک (Boutique، مناسب اجراهای کلین) را به بازار عرضه کرده است.
این شرکت همچنین امپ‌های جدیدی به نام MVX150 را به بازار عرضه کرده که از نیوتوب استفاده می‌کنند و ۱۵۰ وات قدرت دارند. هد امپلیفایر  MVX150 با قیمت ۸۵۰ دلار و کابینت آن با قیمت ۱۰۰۰ دلار عرضه می‌شود.
۶/ باس: معرفی امپ کاتانا آرتیست

امپ باس کاتانا (Boss Katana) یکی از محبوب‌ترین امپلیفایرهای گیتار است و بسیاری از نوازندگان به دلیل کیفیت بالا و قیمت مناسب آن، از کاتانا برای نوازندگی در خانه استفاده می‌کنند. حالا شرکت باس قصد دارد یک امپ کاتانا مناسب نوازندگان حرفه‌ای را به بازار عرضه کند.
این امپلیفایر کاتانا آرتیست نام دارد که یک امپ کامبو ۱۰۰ وات است و از اسپیکر ۱۲ اینچ وازا (ساخت شرکت باس) استفاده می‌کند. باس ادعا می‌کند به دلیل یکپارچگی امپ و اسپیکر، این امپلیفایر کیفیت و بازدهی بسیار بیشتری از نمونه‌های مشابه موجود در بازار خواهد داشت.
۷/ ارنی بال: معرفی پیک‌های اورلست و پرودجی جدید

ارنی بال امسال نیز تمرکز خود را بر تجهیزات جانبی گیتار معطوف کرده و در کنار یک کابل صوتی جدید، دو مدل از پیک‌های جدید خود را نیز معرفی کرد. پیک‌های اورلست (Everlast) از ماده‌ی اولیه‌ی دلرین ساخته شده‌اند و به همین دلیل مقاومت بسیار بالایی دارند. برای آشنایی بیشتر با مواد اولیه‌ی سازنده پیک‌ها می‌توانید پست دیگر ما را مشاهده کنید. این پیک‌ها در ضخامت‌های ۰/۴۸ تا ۲ میلی‌متری و در پکیج‌های ۱۲تایی عرضه می‌شوند. پیک‌های پرودجی (Prodigy) نیز از دلرین تهیه شده‌اند و در ضخامت‌های ۱/۵ و ۲ میلی‌متری و با سطح ضدلغزش عرضه می‌شوند.
منبع: Guitar World

 

 ۷ محصول مهم معرفی شده در نمایشگاه گیتار NAMM 2018 مقاله موسیقی –

فهرست آکوردهای گیتار

آموزش آکورد

 

 

 فهرست آکوردهای گیتار مقاله موسیقی –

رویداد شماره ۱ لامینور – اجرای راک و بلوز در کافه رد – ۵ بهمن‌ماه

رویدادهای لامینور

 پنجشنبه ۵ بهمن، با همراهی شما نخستین رویداد لامینور رو به شکل یک اجرای راک و بلوز در کافه رد برگزار کردیم. در ادامه تصاویر و ویدیویی کوتاه از این اجرا رو مشاهده می‌کنید.
در این اجرا سروش، سپهر و مسعود ترانه‌های فارسی اشارات نظر از سارا نائینی، تیتراژ پایان از کینگ رام و خونه‌ی ما از مرجان فرساد و ترانه‌های انگلیسی Sweet hallelujah از تام گرنن، American Hearts و through the valley از شان جیمز، Hurt از جانی کش و یک نسخه‌ی آکوستیک از آهنگ Radioactive از Imagine Dragon رو اجرا کردند.
بخشی از اجرای Radioactive رو در ویدیوی پایین مشاهده می‌کنید.

اگر می‌خواهید از رویدادهای بعدی ما مطلع شوید، حتما صفحه اینستاگرام لامینور رو دنبال کنید. همچنین اگر کافه‌دار یا موزیسین هستید و علاقه به همکاری با لامینور دارید، از طریق این صفحه با ما در ارتباط باشید.

 

 رویداد شماره ۱ لامینور – اجرای راک و بلوز در کافه رد – ۵ بهمن‌ماه مقاله موسیقی –

آموزش تعویض سیم گیتار آکوستیک

سیم گیتار

 در این مطلب قصد داریم به آموزش تعویض سیم گیتار آکوستیک بپردازیم. اگر هنوز سیم محبوب خود را انتخاب نکرده‌اید می‌توانید مطالب دیگر ما در بخش راهنمای خرید گیتار را نیز مطالعه کنید.
بیشتر بخوانید: معرفی بهترین سیم های گیتار آکوستیک
روش‌های بسیار متفاوتی برای تعویض سیم گیتار آکوستیک وجود دارد. هرچند اگر این کار را به درستی انجام ندهید ممکن است گیتار شما به شکل مداوم از کوک خارج شود یا اینکه سیم‌ها به سادگی پاره شوند. مراحلی که در ادامه می‌بینید پیشنهاد بسیاری از نوازندگان حرفه‌ای هستند.
۱. باز کردن سیم‌های قدیمی

ابتدا مکانی مناسب را برای گذاشتن گیتار و تعویض سیم‌ها انتخاب کنید. برخی از نوازندگان روی مبل می‌نشینند و دسته‌ی گیتار را روی دسته‌ی مبل قرار می‌دهند. هرچند بهتر است گیتار را روی میز قرار دهید و کنار میز بایستید تا به سادگی به اجزای مختلف ساز دسترسی داشته باشید. ابتدا سیم‌های بیس (سیم‌های ششم، پنجم و چهارم) را شل کنید. برای این کار باید تیونرهای قرار گرفته روی سری گیتار را در جهت عقربه‌های ساعت بچرخانید. با دست دیگر سیم را بکشید. حالا به سراغ سیم‌های زیر (سیم‌های سوم، دوم و اول)‌ بروید و آن‌ها را با چرخاندن تیونر در جهت خلاف عقربه‌های ساعت شل کنید.
۲. جداسازی سیم‌ها و تمیزکردن صفحه‌ی انگشت‌گذاری

پس از اینکه سیم‌ها را شل کردید، از یک سیم‌چین برای جداکردن میخ‌های خرک از گیتار استفاده کنید. از خرک به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنید و میخ‌ها را به آرامی به سمت بالا بکشید. سپس می‌توانید سیم‌ها را به سادگی از گیتار بیرون بیاورید. پس از جداکردن سیم‌ها از گیتار، می‌توانید فرت‌برد (صفحه‌ی انگشت‌گذاری) و بدنه‌ی گیتار را تمیز کنید. بهتر است از یک پارچه‌ی نرم برای این کار استفاده کنید. در کنار این می‌توانید از روغن مخصوص فرت‌برد برای چرب‌کردن آن استفاده کنید. کافی است پارچه‌ را به روغن آغشته کنید و آن را بر سطح فرت‌برد بکشید. این روغن‌ها را می‌توانید از فروشگاه‌های گیتار تهیه کنید.
۳. قفل‌کردن سیم‌ها در خرک

پس از اینکه گیتار به خوبی تمیز شد، نوبت به نصب سیم‌های جدید می‌رسد. معمولا یک سر از سیم‌ها به یک حلقه‌ی کوچک مجهز است. از سیم ششم شروع کنید و حلقه را به داخل حفره‌ی خرک بفرستید. سپس میخ‌های بریج را تا جایی فشار دهید که سیم کاملا در خرک قفل شود. به آرامی سیم را بکشید تا از محکم‌بودن آن مطمئن شوید.
۴. سیم را کوتاه کنید

حالا سیم ششم را به سمت هداستاک گیتار ببرید و آن را با استفاده از سیم‌چین در محل تیونر پنجم (مشابه تصویر بالا)‌ ببُرید.
۵. سیم را داخل تیونر بفرستید

حالا زاویه‌ی حفره‌ی تونر را در ۴۵ درجه تنظیم کنید و سیم را به داخل آن بفرستید. حالا دسته‌ی تیونر را برخلاف جهت عقربه‌های ساعت بچرخانید تا سیم محکم شود. به یاد داشته باشید که سر سیم را کمی از سوراخ بیرون بفرستید تا در حین چرخاندن، سیم از تیونر جدا نشود.
۶. سیم را کوک کنید

حالا می‌توانید سیم را کوک کنید. سیم‌های بیس معمولا باید بین ۲ تا ۳ بار در اطراف تیونر پیچانده شوند. همین مراحل را برای نصب سیم پنجم و چهارم استفاده کنید. این سیم‌ها را نیز به اندازه‌ی فاصله‌ی تیونرها با یکدیگر کوتاه کنید.
۷. نصب سیم‌های زیر

سیم‌های زیر باید طولانی‌تر از سیم‌های بیس باشند. پس بهتر است آن‌ها را به اندازه‌ی یک و نیم برابر فاصله‌ی تیونرها از یکدیگر کوتاه کنید. مانند مراحل قبل تیونر را در زاویه‌ی ۴۵ درجه قرار دهید و سیم را داخل آن بفرستید. سپس تیونر را در جهت عقربه‌های ساعت بچرخانید. سیم‌های زیر معمولا باید ۶ بار دور تیونر چرخانده شوند.
۸. سیم‌ها را پایین نگه دارید

بهتر است در زمان چرخاندن تیونر، سیم‌ها را پایین‌تر از حفره‌ی تیونر نگه دارید. با این کار احتمال پاره‌شدن سیم کاهش پیدا می‌کند.
۹. کشیدن و کوک کردن سیم‌ها

سیم‌ها را با دست و به آرامی بکشید. سیم‌های گیتار در روزهای نخست نصب، کوک خود را از دست می‌دهند. کشیدن آن‌ها، زمان این فرآیند را کاهش می‌دهد. حالا کافی است گیتار را مجددا کوک کنید.
۱۰. گیتارهای ۱۲ سیم

روش تعویض سیم در گیتارهای ۱۲ سیم نیز مشابه گیتارهای عادی است. تنها باید طول سیم‌ها را کمی بیشتر از حالت عادی در نظر بگیرید. سیم‌های بیس را به اندازه‌ی فاصله‌ی دو تیونر و سیم‌های تریبل را با فاصله‌ی سه تیونر کوتاه کنید.
تعویض سیم گیتار آکوستیک فرآیند ساده‌ای است و صدای گیتار را زیبا و سرزنده نگه می‌دارد. پس بهتر است سیم‌ها را حداکثر هر ۲ ماه یکبار تعویض کنید. اگر سوالی دارید یا می‌خواهید نکته‌ای را به متن بالا اضافه کنید حتما آن را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: Taylor Guitars

 

 آموزش تعویض سیم گیتار آکوستیک مقاله موسیقی –