صادقی: نوری از ابتذال گریزان بود
صادقی: نوری از ابتذال گریزان بود موسیقی
2018-02-11 20:01:48
محمدرضا صادقی
لطفا از محمد نوری بگوید و در رابطه با تکنیک آوازی ایشان و همچنین شیوه تدریس ایشان…
نهم مرداد ماه سال ۱۳۸۹ ما پشت در بیمارستان جم… بنده و چند نفر از شاگردان استاد، خبر فوت ایشان را شنیدیم و البته شب خیلی تلخی برایمان بود؛ آن شب غم انگیز که همراه با خبر این ضایعه بزرگ برای جامعه موسیقی ایران بود، به منزل استاد رفتیم، برای عرض تسلیت به همسر ایشان. از فردای آن روز تلاش کرده بودیم که مراسم با شکوهی را برای بدرقه ایشان محیا کنیم البته به کمک خانه موسیقی ایران، استاد محمد سریر، جناب گنجی و دیگر دوستانشان و همینطور بدرقه بسیار خوب ملت هنر پرور که حضورشان، بسیار مراسم را با شکوه کرده بود. جناب محمد نوری فقط یک نام نبوده اند، چه از نظر شخصیت فردی و اجتماعی چه هویت هنری؛ ایشان در سال های دور هم به ابتذال رایج در آن دوران نمی پرداخته اند و همیشه با استفاده از مضامین بسیار پر محتوا از بهترین شعرا زمان خودشان و همکاری با بهترین آهنگسازان دوره خودشان، سعی می کرده اند که آثاری را درست بکنند که جاودان و ماندگار شود و چیزی نزدیک به ۵ دهه این موسیقی زمزمه بشود.
محمد نوری بجز راه هنری ویژگی خاصی در صدایشان موج می زند، چون دانش آموخته اساتید کلاسیک بوده اند مثل خانم صبا و باغچه بان؛ شیوه خواندنشان به نوعی کلاسیک بود ولی تلطیف شده بود برای درک عمومی جامعه. تلاش می کردند اشعارشان را هم طوری انتخاب بکنند که به هر حال قابل هضم برای اقشار مختلف جامعه باشد، شاخص ترین کار ایشان «جان مریم» است که خیلی عام پسند است و نقطه پیوند با مردم جامعه است، به قول خودشان که می گفتند این اثر باعث شده است من به مردم نزدیک شوم و بعد بتوانم آثار درخشان دیگری را به مردم معرفی بکنم؛ «جان مریم» ساخته ای از کامبیز مژدهی بوده است و ترانه آن را خود آقای نوری سروده بوده اند.
صدای محمد نوری از نظر وسعت و رنگ و حجم در بالاترن سطح کیفی قرار داشته است و اگر ایشان به زبان غیر فارسی می خواندند به قطع یک خواننده جهانی به شمار می آمدند و وجوه یک هنرمند بین المللی را در صدای ایشان و تکنیک ایشان وجود داشته است و البته خود ایشان در مسیر خوبی حرکت کرده اند و آلودگی های محیطی نداشته اند. شاگردان ایشان هم این راه را ادامه داده اند چراکه استاد همیشه از نظر عاطفی به شاگردان نزدیک بوند و به نوعی با تمام شاگردان طوری رفتار می کردند که انگار همه فرزندان ایشان هستند و انصافا تمام شاگردان هم عاشق ایشان بوده اند و رفتار ایشان بسیار جذاب و تاثیر گذار بوده است.