سینثسایزر (به انگلیسی: Synthesizer یا Synth) (به فارسی: ساز برقی یا ترکیبکننده) ابزار الکترونیکی است که قادر به تولید انواع مختلف صدا و ترکیب سیگنالهای با فرکانس متفاوت است. سینثسایزرز به جای تولید صدای مستقیم طبیعی سیگنالهای الکتریکی میسازد که میتواند متعاقباً از داخل بلندگو یا هدفون پخش شود.
کیتارو آهنگساز مشهور اهل ژاپن یکی از بهترین نوازندگان سینثسایزر در جهان است. او در آهنگهایش از این ساز بسیار استفاده میکند.
سینثسایزرها غالباً ولی نه الزاماً توسط کلاویههای پیانویی کنترل میشوند، که منجر به دستهبندی آنها در رده کیبوردها میشود. سینثسایزر میتواند طیف گستردهای از صداها را شامل صداهای انواع آلات موسیقی، صداهای انسانی و خاص و صداهای طبیعی و حتی صداهایی که پیش از این وجود نداشته اند را به صورت یک طنین با فرکانسهای مشخص و متفاوت الکتریکی تولید و ترکیب نماید به عبارت دیگر سینثسایزر میتواند به همانندسازی صداهای موسیقایی، شامل انواع آلات موسیقی و صداهای طبیعی یا غیر موسیقایی بپردازد یا نواهای نامتعارف تولید کند.
سینثسایزرها با روشهای متعددی به تولید سیگنالهای الکتریکی صداهای مختلف میپردازد که این روشهای تولید و ترکیب سیگنالهای صدایی، منجر به دسته بندی انواع مختلفی از این وسیله میشود که عبارتند از: سینثهای افزاینده و کاهنده، سینثهای جدول امواج، سینثهای فرکانس تلفیق، سینثهای فاز اغتشاش، سینثهای سمپل پایه و سینثهای قالبسازی فیزیکی.
آهنگساز اسرائیلی جوزف تال در استودیوی موسیقی الکترونیک در اورشلیم (۱۹۶۵) – در سمت راست تصویر دستگاه سینثسایزر ساختهٔ Hugh Le Caine دیده میشود.
اولین سینثسایزر الکتریکی در سال ۱۸۷۶ توسط الیشا گری اختراع شد، وی به دلیل توسعه بخشیدن به مدلهای اولیه تلفن شناخته شده بود. رابرت موگ با اختراع مدل کاملاً جدیدش انقلابی در صنعت ساخت سینثسایزرها انجام داد که در سال ۱۹۶۸ توسط وندی کارلوس در قطعه «Switched-on Batch» استفاده شد، قطعهای محبوب که صدای سینثسایزرها را به موسیقیدانهای بسیاری معرفی کرد. در سال ۱۹۷۰ توسعه اجزای جامد مینیاتوری به سینثسایزرها اجازه داد تا تبدیل به ابزارهایی خودمتشکل، قابل حمل و آسان برای بکارگیری در اجراهای زنده شوند. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، کمپانیهایی مانند یاماها شروع به فروش سینثسایزر نسبتاً کوچک و مقرون به صرفهای مانند یاماها دی ایکس ۷ کردند، به هنگام توسعه واسطهای ابزار موسیقی دیجیتال راه را برای آسانترکردن ادغام و هماهنگی سینثسایزرها با دیگر ابزارهای الکترونیکی هموارکرد. در اوایل دهه۱۹۹۰ میلادی سینثسایزرهای پیچیده دیگر نیازی به متخصصین سختافزار نداشتند و شروع به ظهور در قالب نرمافزارها در کامپیوترهای شخصی کردند، اغلب به صورت شبیهسازی سختافزار و دستگیرهها و پیچها روی صفحه نمایش.
با شروع قرن 21، سینثسایزرها در بسیاری از ژانرهای موسیقی نظیر؛ موسیقی پاپ،موسیقی راک، موسیقی دنس و… مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از آهنگسازان موسیقی کلاسیک معاصر نیز برای سینثسایزر ها قطعاتی را نوشته اند.
سایت کوداک,فروشگاه کوداک,کوداک
در نتنویسی موسیقایی، علامتهای تغییردهنده قبل از نتها قرار میگیرند. تغییرات سیستماتیک روی هفت نت در گامها را میتوان در سرکلید نوشت، با توجه به اینکه آنها روی تمامی نتهای مورد نظر در قطعه تأثیر میگذارند. تأثیرات سرکلید و علامتهای تغییردهندهٔ محلی (عرضی) با هم ترکیب نمیشوند. اگر سرکلید ♯G را نشان میدهد، علامت عرضی ♭ آن را به ♭G تغییر میدهد نه به ♮G، اما بعضی اوقات این نوع از علامتهای تغییردهندهٔ نادر بهمعنی ♮ (طبیعی)، همراه با یک ♭ برای واضح کردن آن بکار میرود. همچنین (و عموماً)، علامت double sharp در سرکلید همراه با علامت ♯ بهمعنای دوبل دیز است نه سه دیز.
سینثسایزر (به انگلیسی: Synthesizer یا Synth) (به فارسی: ساز برقی یا ترکیبکننده) ابزار الکترونیکی است که قادر به تولید انواع مختلف صدا و ترکیب سیگنالهای با فرکانس متفاوت است. سینثسایزرز به جای تولید صدای مستقیم طبیعی سیگنالهای الکتریکی میسازد که میتواند متعاقباً از داخل بلندگو یا هدفون پخش شود.
کیتارو آهنگساز مشهور اهل ژاپن یکی از بهترین نوازندگان سینثسایزر در جهان است. او در آهنگهایش از این ساز بسیار استفاده میکند.
سینثسایزرها غالباً ولی نه الزاماً توسط کلاویههای پیانویی کنترل میشوند، که منجر به دستهبندی آنها در رده کیبوردها میشود. سینثسایزر میتواند طیف گستردهای از صداها را شامل صداهای انواع آلات موسیقی، صداهای انسانی و خاص و صداهای طبیعی و حتی صداهایی که پیش از این وجود نداشته اند را به صورت یک طنین با فرکانسهای مشخص و متفاوت الکتریکی تولید و ترکیب نماید به عبارت دیگر سینثسایزر میتواند به همانندسازی صداهای موسیقایی، شامل انواع آلات موسیقی و صداهای طبیعی یا غیر موسیقایی بپردازد یا نواهای نامتعارف تولید کند.
سینثسایزرها با روشهای متعددی به تولید سیگنالهای الکتریکی صداهای مختلف میپردازد که این روشهای تولید و ترکیب سیگنالهای صدایی، منجر به دسته بندی انواع مختلفی از این وسیله میشود که عبارتند از: سینثهای افزاینده و کاهنده، سینثهای جدول امواج، سینثهای فرکانس تلفیق، سینثهای فاز اغتشاش، سینثهای سمپل پایه و سینثهای قالبسازی فیزیکی.
آهنگساز اسرائیلی جوزف تال در استودیوی موسیقی الکترونیک در اورشلیم (۱۹۶۵) – در سمت راست تصویر دستگاه سینثسایزر ساختهٔ Hugh Le Caine دیده میشود.
اولین سینثسایزر الکتریکی در سال ۱۸۷۶ توسط الیشا گری اختراع شد، وی به دلیل توسعه بخشیدن به مدلهای اولیه تلفن شناخته شده بود. رابرت موگ با اختراع مدل کاملاً جدیدش انقلابی در صنعت ساخت سینثسایزرها انجام داد که در سال ۱۹۶۸ توسط وندی کارلوس در قطعه «Switched-on Batch» استفاده شد، قطعهای محبوب که صدای سینثسایزرها را به موسیقیدانهای بسیاری معرفی کرد. در سال ۱۹۷۰ توسعه اجزای جامد مینیاتوری به سینثسایزرها اجازه داد تا تبدیل به ابزارهایی خودمتشکل، قابل حمل و آسان برای بکارگیری در اجراهای زنده شوند. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، کمپانیهایی مانند یاماها شروع به فروش سینثسایزر نسبتاً کوچک و مقرون به صرفهای مانند یاماها دی ایکس ۷ کردند، به هنگام توسعه واسطهای ابزار موسیقی دیجیتال راه را برای آسانترکردن ادغام و هماهنگی سینثسایزرها با دیگر ابزارهای الکترونیکی هموارکرد. در اوایل دهه۱۹۹۰ میلادی سینثسایزرهای پیچیده دیگر نیازی به متخصصین سختافزار نداشتند و شروع به ظهور در قالب نرمافزارها در کامپیوترهای شخصی کردند، اغلب به صورت شبیهسازی سختافزار و دستگیرهها و پیچها روی صفحه نمایش.
با شروع قرن 21، سینثسایزرها در بسیاری از ژانرهای موسیقی نظیر؛ موسیقی پاپ،موسیقی راک، موسیقی دنس و… مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از آهنگسازان موسیقی کلاسیک معاصر نیز برای سینثسایزر ها قطعاتی را نوشته اند.
سایت کوداک,فروشگاه کوداک,کوداک
در نتنویسی موسیقایی، علامتهای تغییردهنده قبل از نتها قرار میگیرند. تغییرات سیستماتیک روی هفت نت در گامها را میتوان در سرکلید نوشت، با توجه به اینکه آنها روی تمامی نتهای مورد نظر در قطعه تأثیر میگذارند. تأثیرات سرکلید و علامتهای تغییردهندهٔ محلی (عرضی) با هم ترکیب نمیشوند. اگر سرکلید ♯G را نشان میدهد، علامت عرضی ♭ آن را به ♭G تغییر میدهد نه به ♮G، اما بعضی اوقات این نوع از علامتهای تغییردهندهٔ نادر بهمعنی ♮ (طبیعی)، همراه با یک ♭ برای واضح کردن آن بکار میرود. همچنین (و عموماً)، علامت double sharp در سرکلید همراه با علامت ♯ بهمعنای دوبل دیز است نه سه دیز.
سینثسایزر (به انگلیسی: Synthesizer یا Synth) (به فارسی: ساز برقی یا ترکیبکننده) ابزار الکترونیکی است که قادر به تولید انواع مختلف صدا و ترکیب سیگنالهای با فرکانس متفاوت است. سینثسایزرز به جای تولید صدای مستقیم طبیعی سیگنالهای الکتریکی میسازد که میتواند متعاقباً از داخل بلندگو یا هدفون پخش شود.
کیتارو آهنگساز مشهور اهل ژاپن یکی از بهترین نوازندگان سینثسایزر در جهان است. او در آهنگهایش از این ساز بسیار استفاده میکند.
سینثسایزرها غالباً ولی نه الزاماً توسط کلاویههای پیانویی کنترل میشوند، که منجر به دستهبندی آنها در رده کیبوردها میشود. سینثسایزر میتواند طیف گستردهای از صداها را شامل صداهای انواع آلات موسیقی، صداهای انسانی و خاص و صداهای طبیعی و حتی صداهایی که پیش از این وجود نداشته اند را به صورت یک طنین با فرکانسهای مشخص و متفاوت الکتریکی تولید و ترکیب نماید به عبارت دیگر سینثسایزر میتواند به همانندسازی صداهای موسیقایی، شامل انواع آلات موسیقی و صداهای طبیعی یا غیر موسیقایی بپردازد یا نواهای نامتعارف تولید کند.
سینثسایزرها با روشهای متعددی به تولید سیگنالهای الکتریکی صداهای مختلف میپردازد که این روشهای تولید و ترکیب سیگنالهای صدایی، منجر به دسته بندی انواع مختلفی از این وسیله میشود که عبارتند از: سینثهای افزاینده و کاهنده، سینثهای جدول امواج، سینثهای فرکانس تلفیق، سینثهای فاز اغتشاش، سینثهای سمپل پایه و سینثهای قالبسازی فیزیکی.
آهنگساز اسرائیلی جوزف تال در استودیوی موسیقی الکترونیک در اورشلیم (۱۹۶۵) – در سمت راست تصویر دستگاه سینثسایزر ساختهٔ Hugh Le Caine دیده میشود.
اولین سینثسایزر الکتریکی در سال ۱۸۷۶ توسط الیشا گری اختراع شد، وی به دلیل توسعه بخشیدن به مدلهای اولیه تلفن شناخته شده بود. رابرت موگ با اختراع مدل کاملاً جدیدش انقلابی در صنعت ساخت سینثسایزرها انجام داد که در سال ۱۹۶۸ توسط وندی کارلوس در قطعه «Switched-on Batch» استفاده شد، قطعهای محبوب که صدای سینثسایزرها را به موسیقیدانهای بسیاری معرفی کرد. در سال ۱۹۷۰ توسعه اجزای جامد مینیاتوری به سینثسایزرها اجازه داد تا تبدیل به ابزارهایی خودمتشکل، قابل حمل و آسان برای بکارگیری در اجراهای زنده شوند. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، کمپانیهایی مانند یاماها شروع به فروش سینثسایزر نسبتاً کوچک و مقرون به صرفهای مانند یاماها دی ایکس ۷ کردند، به هنگام توسعه واسطهای ابزار موسیقی دیجیتال راه را برای آسانترکردن ادغام و هماهنگی سینثسایزرها با دیگر ابزارهای الکترونیکی هموارکرد. در اوایل دهه۱۹۹۰ میلادی سینثسایزرهای پیچیده دیگر نیازی به متخصصین سختافزار نداشتند و شروع به ظهور در قالب نرمافزارها در کامپیوترهای شخصی کردند، اغلب به صورت شبیهسازی سختافزار و دستگیرهها و پیچها روی صفحه نمایش.
با شروع قرن 21، سینثسایزرها در بسیاری از ژانرهای موسیقی نظیر؛ موسیقی پاپ،موسیقی راک، موسیقی دنس و… مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از آهنگسازان موسیقی کلاسیک معاصر نیز برای سینثسایزر ها قطعاتی را نوشته اند.
سایت کوداک,فروشگاه کوداک,کوداک
در نتنویسی موسیقایی، علامتهای تغییردهنده قبل از نتها قرار میگیرند. تغییرات سیستماتیک روی هفت نت در گامها را میتوان در سرکلید نوشت، با توجه به اینکه آنها روی تمامی نتهای مورد نظر در قطعه تأثیر میگذارند. تأثیرات سرکلید و علامتهای تغییردهندهٔ محلی (عرضی) با هم ترکیب نمیشوند. اگر سرکلید ♯G را نشان میدهد، علامت عرضی ♭ آن را به ♭G تغییر میدهد نه به ♮G، اما بعضی اوقات این نوع از علامتهای تغییردهندهٔ نادر بهمعنی ♮ (طبیعی)، همراه با یک ♭ برای واضح کردن آن بکار میرود. همچنین (و عموماً)، علامت double sharp در سرکلید همراه با علامت ♯ بهمعنای دوبل دیز است نه سه دیز.
پیانو یکی از سازهای صفحهکلیددار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکشهایی با سیمهای فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید میشود. این چکشها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویهها) به حرکت در میآیند. سیمهای پیانو به صفحهای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شدهاند که نقش تقویتکنندهٔ صدای آنها را دارد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کاملترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقبها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گستردهای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید میکنند. پیانو در شکل فعلیاش بهطور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانسهایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خوانندهها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ نامگذاری
۳ نحوه صدادهی
۴ کلیدهای پیانو
۵ انواع پیانو
۶ نحوه نواختن پیانو
۷ نحوه نتنویسی برای پیانو
۸ جستارهای وابسته
۹ پانویس
۱۰ منابع
تاریخچه
یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۹۷ کلاویهای اتریشی بوسندورفر.[۱]
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقالهای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو ازسازی قدیمیتر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده میشد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرمتر ایجاد کند، یا با ضربات محکمتر صدایی درشتتر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نامگذاری
در ایران پیانو میگویند نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی با صدای بلند (رسا) تشکیل شدهاست، و به خوبی منعکسکنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدتهای گوناگون میباشد.[۴]
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آنچه که در اصطلاح به آن پیانوی گراند گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانو رویال شناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگیاست که برای هرچه بهتر شدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمهباز توسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نامهای پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچکتری دارند.
نحوه صدادهی
چکشهای پیانو
چکشهای پیانو به واسطهٔ مجموعهای از اهرمهای ظریف به کلیدهای پیانو متصل میشوند. به مجموعهٔ این اهرمها و چکشها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکشها در برخورد به سیمها، و کنترل عکسالعمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکشها توسط لایهای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاهرنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاهرنگ وجود ندارد. هر کلید سیاهرنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.
انواع پیانو
یک پیانوی دیواری ساخت پتروف. شرکت چکی پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بودهاند. برای مثال، پیانوهای گنجهای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر؛ ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفتهتر استفاده میشود. یک پیانو در کل دارای ۸۸ کلید است.
نحوه نواختن پیانو
پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته میشود. برای این کار دست را بلند کرده و سپس فرود آورده و با نوک انگشت مورد نظر ضربه میزنیم. مکانیسم پیانو تولید صدا میکند. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست میتواند همزمان تا ده نت را به صدا درآورد.
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولاً در آهنگها نت اول شماره دارد که انگشت شروعکننده در نواختن آن آهنگ را مشخص میکند. در این صورت شماره یک برای انگشتهای شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشتها شمارههای ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار میگیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگها عمومیت ندارد و برخی آهنگسازان نت شروعکننده در آهنگشان را شماره نمیزنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نتهای موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دستاش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض میکند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده میکند. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویههای پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آنها بستگی دارد، اگر انگشتان را آرام روی کلاویهها فشار دهیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو میشنویم و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویهها شدت پیدا کند صدای بلندتری از پیانو میشنویم که گویی صدای باند ضبط را زیاد کردهایم که به این حالت تاچینس مانس گویند. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویهها با احساس زیاد و آرام زده و نواخته میشود و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعههایی همچون راک و بلوز اجرا میشود شدت ضربه روی کلاویهها بیشتر شده و قدرت بیشتری نسبت به قطعههای عاشقانه پیدا میکند.
نحوه نتنویسی برای پیانو
نت نویسی پیانو در دو حامل انجام میشود. حامل بالا برای دست راست و حامل پایین برای دست چپ. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان میدهند. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز میگردند. یک نوازنده پیانو باید بتواند همزمان دو خط موسیقی را خوانده و با هر دو دست اجرا نماید.
نُت (به انگلیسی: Note) اصطلاحی در موسیقی، که دو معنی عمده دارد:
نشانهای است در یادداشتهای موزیکال برای نشان دادن نسبیِ مدت و زمان اجرای یک صوت؛
یک صدای معین، بهتنهایی.
نتها مانند «اتمهای» بسیاری از موسیقیهای غربی هستند: تجزیهوتحلیل اجزای یک اثر موزیکال که ایفای آن را آسان میکند، درک موسیقی، و آنالیز.
اصطلاح نت میتواند در هر دو معنیِ عام و خاص: یکی مثل وقتی که میگوییم «قطعهٔ تولدت مبارک با دو نتِ همصدا آغاز میشود»، و دیگری «قطعه با دو بار تکرارِ یک نت شروع میشود». در حالت قبلی، اصطلاح «نت» به یک عمل موسیقایی اشاره میکند؛ در دومی، در این حالت به تعدادی از اعمال موسیقایی با یک صوت معین اشاره میکند.
پیانو یکی از سازهای صفحهکلیددار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکشهایی با سیمهای فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید میشود. این چکشها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویهها) به حرکت در میآیند. سیمهای پیانو به صفحهای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شدهاند که نقش تقویتکنندهٔ صدای آنها را دارد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کاملترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقبها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گستردهای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید میکنند. پیانو در شکل فعلیاش بهطور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانسهایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خوانندهها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ نامگذاری
۳ نحوه صدادهی
۴ کلیدهای پیانو
۵ انواع پیانو
۶ نحوه نواختن پیانو
۷ نحوه نتنویسی برای پیانو
۸ جستارهای وابسته
۹ پانویس
۱۰ منابع
تاریخچه
یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۹۷ کلاویهای اتریشی بوسندورفر.[۱]
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقالهای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو ازسازی قدیمیتر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده میشد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرمتر ایجاد کند، یا با ضربات محکمتر صدایی درشتتر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نامگذاری
در ایران پیانو میگویند نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی با صدای بلند (رسا) تشکیل شدهاست، و به خوبی منعکسکنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدتهای گوناگون میباشد.[۴]
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آنچه که در اصطلاح به آن پیانوی گراند گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانو رویال شناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگیاست که برای هرچه بهتر شدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمهباز توسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نامهای پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچکتری دارند.
نحوه صدادهی
چکشهای پیانو
چکشهای پیانو به واسطهٔ مجموعهای از اهرمهای ظریف به کلیدهای پیانو متصل میشوند. به مجموعهٔ این اهرمها و چکشها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکشها در برخورد به سیمها، و کنترل عکسالعمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکشها توسط لایهای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاهرنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاهرنگ وجود ندارد. هر کلید سیاهرنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.
انواع پیانو
یک پیانوی دیواری ساخت پتروف. شرکت چکی پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بودهاند. برای مثال، پیانوهای گنجهای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر؛ ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفتهتر استفاده میشود. یک پیانو در کل دارای ۸۸ کلید است.
نحوه نواختن پیانو
پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته میشود. برای این کار دست را بلند کرده و سپس فرود آورده و با نوک انگشت مورد نظر ضربه میزنیم. مکانیسم پیانو تولید صدا میکند. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست میتواند همزمان تا ده نت را به صدا درآورد.
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولاً در آهنگها نت اول شماره دارد که انگشت شروعکننده در نواختن آن آهنگ را مشخص میکند. در این صورت شماره یک برای انگشتهای شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشتها شمارههای ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار میگیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگها عمومیت ندارد و برخی آهنگسازان نت شروعکننده در آهنگشان را شماره نمیزنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نتهای موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دستاش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض میکند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده میکند. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویههای پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آنها بستگی دارد، اگر انگشتان را آرام روی کلاویهها فشار دهیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو میشنویم و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویهها شدت پیدا کند صدای بلندتری از پیانو میشنویم که گویی صدای باند ضبط را زیاد کردهایم که به این حالت تاچینس مانس گویند. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویهها با احساس زیاد و آرام زده و نواخته میشود و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعههایی همچون راک و بلوز اجرا میشود شدت ضربه روی کلاویهها بیشتر شده و قدرت بیشتری نسبت به قطعههای عاشقانه پیدا میکند.
نحوه نتنویسی برای پیانو
نت نویسی پیانو در دو حامل انجام میشود. حامل بالا برای دست راست و حامل پایین برای دست چپ. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان میدهند. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز میگردند. یک نوازنده پیانو باید بتواند همزمان دو خط موسیقی را خوانده و با هر دو دست اجرا نماید.
نُت (به انگلیسی: Note) اصطلاحی در موسیقی، که دو معنی عمده دارد:
نشانهای است در یادداشتهای موزیکال برای نشان دادن نسبیِ مدت و زمان اجرای یک صوت؛
یک صدای معین، بهتنهایی.
نتها مانند «اتمهای» بسیاری از موسیقیهای غربی هستند: تجزیهوتحلیل اجزای یک اثر موزیکال که ایفای آن را آسان میکند، درک موسیقی، و آنالیز.
اصطلاح نت میتواند در هر دو معنیِ عام و خاص: یکی مثل وقتی که میگوییم «قطعهٔ تولدت مبارک با دو نتِ همصدا آغاز میشود»، و دیگری «قطعه با دو بار تکرارِ یک نت شروع میشود». در حالت قبلی، اصطلاح «نت» به یک عمل موسیقایی اشاره میکند؛ در دومی، در این حالت به تعدادی از اعمال موسیقایی با یک صوت معین اشاره میکند.
پیانو یکی از سازهای صفحهکلیددار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکشهایی با سیمهای فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید میشود. این چکشها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویهها) به حرکت در میآیند. سیمهای پیانو به صفحهای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شدهاند که نقش تقویتکنندهٔ صدای آنها را دارد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کاملترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقبها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گستردهای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید میکنند. پیانو در شکل فعلیاش بهطور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانسهایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خوانندهها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ نامگذاری
۳ نحوه صدادهی
۴ کلیدهای پیانو
۵ انواع پیانو
۶ نحوه نواختن پیانو
۷ نحوه نتنویسی برای پیانو
۸ جستارهای وابسته
۹ پانویس
۱۰ منابع
تاریخچه
یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۹۷ کلاویهای اتریشی بوسندورفر.[۱]
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقالهای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو ازسازی قدیمیتر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده میشد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرمتر ایجاد کند، یا با ضربات محکمتر صدایی درشتتر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نامگذاری
در ایران پیانو میگویند نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی با صدای بلند (رسا) تشکیل شدهاست، و به خوبی منعکسکنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدتهای گوناگون میباشد.[۴]
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آنچه که در اصطلاح به آن پیانوی گراند گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانو رویال شناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگیاست که برای هرچه بهتر شدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمهباز توسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نامهای پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچکتری دارند.
نحوه صدادهی
چکشهای پیانو
چکشهای پیانو به واسطهٔ مجموعهای از اهرمهای ظریف به کلیدهای پیانو متصل میشوند. به مجموعهٔ این اهرمها و چکشها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکشها در برخورد به سیمها، و کنترل عکسالعمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکشها توسط لایهای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاهرنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاهرنگ وجود ندارد. هر کلید سیاهرنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.
انواع پیانو
یک پیانوی دیواری ساخت پتروف. شرکت چکی پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بودهاند. برای مثال، پیانوهای گنجهای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر؛ ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفتهتر استفاده میشود. یک پیانو در کل دارای ۸۸ کلید است.
نحوه نواختن پیانو
پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته میشود. برای این کار دست را بلند کرده و سپس فرود آورده و با نوک انگشت مورد نظر ضربه میزنیم. مکانیسم پیانو تولید صدا میکند. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست میتواند همزمان تا ده نت را به صدا درآورد.
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولاً در آهنگها نت اول شماره دارد که انگشت شروعکننده در نواختن آن آهنگ را مشخص میکند. در این صورت شماره یک برای انگشتهای شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشتها شمارههای ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار میگیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگها عمومیت ندارد و برخی آهنگسازان نت شروعکننده در آهنگشان را شماره نمیزنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نتهای موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دستاش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض میکند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده میکند. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویههای پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آنها بستگی دارد، اگر انگشتان را آرام روی کلاویهها فشار دهیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو میشنویم و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویهها شدت پیدا کند صدای بلندتری از پیانو میشنویم که گویی صدای باند ضبط را زیاد کردهایم که به این حالت تاچینس مانس گویند. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویهها با احساس زیاد و آرام زده و نواخته میشود و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعههایی همچون راک و بلوز اجرا میشود شدت ضربه روی کلاویهها بیشتر شده و قدرت بیشتری نسبت به قطعههای عاشقانه پیدا میکند.
نحوه نتنویسی برای پیانو
نت نویسی پیانو در دو حامل انجام میشود. حامل بالا برای دست راست و حامل پایین برای دست چپ. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان میدهند. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز میگردند. یک نوازنده پیانو باید بتواند همزمان دو خط موسیقی را خوانده و با هر دو دست اجرا نماید.
نُت (به انگلیسی: Note) اصطلاحی در موسیقی، که دو معنی عمده دارد:
نشانهای است در یادداشتهای موزیکال برای نشان دادن نسبیِ مدت و زمان اجرای یک صوت؛
یک صدای معین، بهتنهایی.
نتها مانند «اتمهای» بسیاری از موسیقیهای غربی هستند: تجزیهوتحلیل اجزای یک اثر موزیکال که ایفای آن را آسان میکند، درک موسیقی، و آنالیز.
اصطلاح نت میتواند در هر دو معنیِ عام و خاص: یکی مثل وقتی که میگوییم «قطعهٔ تولدت مبارک با دو نتِ همصدا آغاز میشود»، و دیگری «قطعه با دو بار تکرارِ یک نت شروع میشود». در حالت قبلی، اصطلاح «نت» به یک عمل موسیقایی اشاره میکند؛ در دومی، در این حالت به تعدادی از اعمال موسیقایی با یک صوت معین اشاره میکند.
پیانو یکی از سازهای صفحهکلیددار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکشهایی با سیمهای فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید میشود. این چکشها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویهها) به حرکت در میآیند. سیمهای پیانو به صفحهای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شدهاند که نقش تقویتکنندهٔ صدای آنها را دارد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کاملترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقبها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گستردهای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید میکنند. پیانو در شکل فعلیاش بهطور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانسهایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خوانندهها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ نامگذاری
۳ نحوه صدادهی
۴ کلیدهای پیانو
۵ انواع پیانو
۶ نحوه نواختن پیانو
۷ نحوه نتنویسی برای پیانو
۸ جستارهای وابسته
۹ پانویس
۱۰ منابع
تاریخچه
یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۹۷ کلاویهای اتریشی بوسندورفر.[۱]
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقالهای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو ازسازی قدیمیتر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده میشد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرمتر ایجاد کند، یا با ضربات محکمتر صدایی درشتتر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نامگذاری
در ایران پیانو میگویند نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی با صدای بلند (رسا) تشکیل شدهاست، و به خوبی منعکسکنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدتهای گوناگون میباشد.[۴]
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آنچه که در اصطلاح به آن پیانوی گراند گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانو رویال شناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگیاست که برای هرچه بهتر شدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمهباز توسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نامهای پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچکتری دارند.
نحوه صدادهی
چکشهای پیانو
چکشهای پیانو به واسطهٔ مجموعهای از اهرمهای ظریف به کلیدهای پیانو متصل میشوند. به مجموعهٔ این اهرمها و چکشها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکشها در برخورد به سیمها، و کنترل عکسالعمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکشها توسط لایهای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاهرنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاهرنگ وجود ندارد. هر کلید سیاهرنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.
انواع پیانو
یک پیانوی دیواری ساخت پتروف. شرکت چکی پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بودهاند. برای مثال، پیانوهای گنجهای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر؛ ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفتهتر استفاده میشود. یک پیانو در کل دارای ۸۸ کلید است.
نحوه نواختن پیانو
پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته میشود. برای این کار دست را بلند کرده و سپس فرود آورده و با نوک انگشت مورد نظر ضربه میزنیم. مکانیسم پیانو تولید صدا میکند. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست میتواند همزمان تا ده نت را به صدا درآورد.
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولاً در آهنگها نت اول شماره دارد که انگشت شروعکننده در نواختن آن آهنگ را مشخص میکند. در این صورت شماره یک برای انگشتهای شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشتها شمارههای ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار میگیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگها عمومیت ندارد و برخی آهنگسازان نت شروعکننده در آهنگشان را شماره نمیزنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نتهای موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دستاش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض میکند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده میکند. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویههای پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آنها بستگی دارد، اگر انگشتان را آرام روی کلاویهها فشار دهیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو میشنویم و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویهها شدت پیدا کند صدای بلندتری از پیانو میشنویم که گویی صدای باند ضبط را زیاد کردهایم که به این حالت تاچینس مانس گویند. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویهها با احساس زیاد و آرام زده و نواخته میشود و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعههایی همچون راک و بلوز اجرا میشود شدت ضربه روی کلاویهها بیشتر شده و قدرت بیشتری نسبت به قطعههای عاشقانه پیدا میکند.
نحوه نتنویسی برای پیانو
نت نویسی پیانو در دو حامل انجام میشود. حامل بالا برای دست راست و حامل پایین برای دست چپ. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان میدهند. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز میگردند. یک نوازنده پیانو باید بتواند همزمان دو خط موسیقی را خوانده و با هر دو دست اجرا نماید.
نُت (به انگلیسی: Note) اصطلاحی در موسیقی، که دو معنی عمده دارد:
نشانهای است در یادداشتهای موزیکال برای نشان دادن نسبیِ مدت و زمان اجرای یک صوت؛
یک صدای معین، بهتنهایی.
نتها مانند «اتمهای» بسیاری از موسیقیهای غربی هستند: تجزیهوتحلیل اجزای یک اثر موزیکال که ایفای آن را آسان میکند، درک موسیقی، و آنالیز.
اصطلاح نت میتواند در هر دو معنیِ عام و خاص: یکی مثل وقتی که میگوییم «قطعهٔ تولدت مبارک با دو نتِ همصدا آغاز میشود»، و دیگری «قطعه با دو بار تکرارِ یک نت شروع میشود». در حالت قبلی، اصطلاح «نت» به یک عمل موسیقایی اشاره میکند؛ در دومی، در این حالت به تعدادی از اعمال موسیقایی با یک صوت معین اشاره میکند.
سینثسایزر (به انگلیسی: Synthesizer یا Synth) (به فارسی: ساز برقی یا ترکیبکننده) ابزار الکترونیکی است که قادر به تولید انواع مختلف صدا و ترکیب سیگنالهای با فرکانس متفاوت است. سینثسایزرز به جای تولید صدای مستقیم طبیعی سیگنالهای الکتریکی میسازد که میتواند متعاقباً از داخل بلندگو یا هدفون پخش شود.
کیتارو آهنگساز مشهور اهل ژاپن یکی از بهترین نوازندگان سینثسایزر در جهان است. او در آهنگهایش از این ساز بسیار استفاده میکند.
سینثسایزرها غالباً ولی نه الزاماً توسط کلاویههای پیانویی کنترل میشوند، که منجر به دستهبندی آنها در رده کیبوردها میشود. سینثسایزر میتواند طیف گستردهای از صداها را شامل صداهای انواع آلات موسیقی، صداهای انسانی و خاص و صداهای طبیعی و حتی صداهایی که پیش از این وجود نداشته اند را به صورت یک طنین با فرکانسهای مشخص و متفاوت الکتریکی تولید و ترکیب نماید به عبارت دیگر سینثسایزر میتواند به همانندسازی صداهای موسیقایی، شامل انواع آلات موسیقی و صداهای طبیعی یا غیر موسیقایی بپردازد یا نواهای نامتعارف تولید کند.
سینثسایزرها با روشهای متعددی به تولید سیگنالهای الکتریکی صداهای مختلف میپردازد که این روشهای تولید و ترکیب سیگنالهای صدایی، منجر به دسته بندی انواع مختلفی از این وسیله میشود که عبارتند از: سینثهای افزاینده و کاهنده، سینثهای جدول امواج، سینثهای فرکانس تلفیق، سینثهای فاز اغتشاش، سینثهای سمپل پایه و سینثهای قالبسازی فیزیکی.
آهنگساز اسرائیلی جوزف تال در استودیوی موسیقی الکترونیک در اورشلیم (۱۹۶۵) – در سمت راست تصویر دستگاه سینثسایزر ساختهٔ Hugh Le Caine دیده میشود.
اولین سینثسایزر الکتریکی در سال ۱۸۷۶ توسط الیشا گری اختراع شد، وی به دلیل توسعه بخشیدن به مدلهای اولیه تلفن شناخته شده بود. رابرت موگ با اختراع مدل کاملاً جدیدش انقلابی در صنعت ساخت سینثسایزرها انجام داد که در سال ۱۹۶۸ توسط وندی کارلوس در قطعه «Switched-on Batch» استفاده شد، قطعهای محبوب که صدای سینثسایزرها را به موسیقیدانهای بسیاری معرفی کرد. در سال ۱۹۷۰ توسعه اجزای جامد مینیاتوری به سینثسایزرها اجازه داد تا تبدیل به ابزارهایی خودمتشکل، قابل حمل و آسان برای بکارگیری در اجراهای زنده شوند. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، کمپانیهایی مانند یاماها شروع به فروش سینثسایزر نسبتاً کوچک و مقرون به صرفهای مانند یاماها دی ایکس ۷ کردند، به هنگام توسعه واسطهای ابزار موسیقی دیجیتال راه را برای آسانترکردن ادغام و هماهنگی سینثسایزرها با دیگر ابزارهای الکترونیکی هموارکرد. در اوایل دهه۱۹۹۰ میلادی سینثسایزرهای پیچیده دیگر نیازی به متخصصین سختافزار نداشتند و شروع به ظهور در قالب نرمافزارها در کامپیوترهای شخصی کردند، اغلب به صورت شبیهسازی سختافزار و دستگیرهها و پیچها روی صفحه نمایش.
با شروع قرن 21، سینثسایزرها در بسیاری از ژانرهای موسیقی نظیر؛ موسیقی پاپ،موسیقی راک، موسیقی دنس و… مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از آهنگسازان موسیقی کلاسیک معاصر نیز برای سینثسایزر ها قطعاتی را نوشته اند.
در نتنویسی موسیقایی، علامتهای تغییردهنده قبل از نتها قرار میگیرند. تغییرات سیستماتیک روی هفت نت در گامها را میتوان در سرکلید نوشت، با توجه به اینکه آنها روی تمامی نتهای مورد نظر در قطعه تأثیر میگذارند. تأثیرات سرکلید و علامتهای تغییردهندهٔ محلی (عرضی) با هم ترکیب نمیشوند. اگر سرکلید ♯G را نشان میدهد، علامت عرضی ♭ آن را به ♭G تغییر میدهد نه به ♮G، اما بعضی اوقات این نوع از علامتهای تغییردهندهٔ نادر بهمعنی ♮ (طبیعی)، همراه با یک ♭ برای واضح کردن آن بکار میرود. همچنین (و عموماً)، علامت double sharp در سرکلید همراه با علامت ♯ بهمعنای دوبل دیز است نه سه دیز.
پیانو یکی از سازهای صفحهکلیددار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکشهایی با سیمهای فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید میشود. این چکشها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویهها) به حرکت در میآیند. سیمهای پیانو به صفحهای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شدهاند که نقش تقویتکنندهٔ صدای آنها را دارد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کاملترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقبها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گستردهای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید میکنند. پیانو در شکل فعلیاش بهطور معمول هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانسهایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خوانندهها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
محتویات
۱ تاریخچه
۲ نامگذاری
۳ نحوه صدادهی
۴ کلیدهای پیانو
۵ انواع پیانو
۶ نحوه نواختن پیانو
۷ نحوه نتنویسی برای پیانو
۸ جستارهای وابسته
۹ پانویس
۱۰ منابع
تاریخچه
یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۹۷ کلاویهای اتریشی بوسندورفر.[۱]
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقالهای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو ازسازی قدیمیتر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده میشد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرمتر ایجاد کند، یا با ضربات محکمتر صدایی درشتتر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
نامگذاری
در ایران پیانو میگویند نام کامل ساز پیانو، پیانو فورته (Pianoforte) است، که از دو قسمت پیانو به معنی ملایم و فورته به معنی با صدای بلند (رسا) تشکیل شدهاست، و به خوبی منعکسکنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدتهای گوناگون میباشد.[۴]
پیانوهای اولیه ابعاد بزرگ، و شکل خاصی داشتند. آنچه که در اصطلاح به آن پیانوی گراند گفته میشود (و در ایران با نام نادرست پیانو رویال شناخته میشود) غالباً بیش از دو متر طول دارد و دارای در بزرگیاست که برای هرچه بهتر شدن صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز این در را در وضعیت نیمهباز توسط پایهٔ کوچکی ثابت میکنند. انواع دیگر پیانو با نامهای پیانوی ایستاده یا دیواری (Stand یا Upright) پیانوی چهارگوش (Square) و غیره، ابعاد کوچکتری دارند.
نحوه صدادهی
چکشهای پیانو
چکشهای پیانو به واسطهٔ مجموعهای از اهرمهای ظریف به کلیدهای پیانو متصل میشوند. به مجموعهٔ این اهرمها و چکشها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکشها در برخورد به سیمها، و کنترل عکسالعمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکشها توسط لایهای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
کلیدهای پیانو
۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارد. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاهرنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارد. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاهرنگ وجود ندارد. هر کلید سیاهرنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارد) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارد) است.
انواع پیانو
یک پیانوی دیواری ساخت پتروف. شرکت چکی پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.
البته پیانوهای بسیار زیادی در گذشته رایج بودهاند. برای مثال، پیانوهای گنجهای، صرافی، میزی، میز منشی، دوطبقه و انواع دیگر؛ ولی امروزه دیگر آنها رواج ندارند و از پیانوهای پیشرفتهتر استفاده میشود. یک پیانو در کل دارای ۸۸ کلید است.
نحوه نواختن پیانو
پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته میشود. برای این کار دست را بلند کرده و سپس فرود آورده و با نوک انگشت مورد نظر ضربه میزنیم. مکانیسم پیانو تولید صدا میکند. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست میتواند همزمان تا ده نت را به صدا درآورد.
محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارد. معمولاً در آهنگها نت اول شماره دارد که انگشت شروعکننده در نواختن آن آهنگ را مشخص میکند. در این صورت شماره یک برای انگشتهای شست دو دست است و به ترتیب سایر انگشتها شمارههای ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار میگیرد. البته این مورد در مورد همه آهنگها عمومیت ندارد و برخی آهنگسازان نت شروعکننده در آهنگشان را شماره نمیزنند. در این صورت پیانیست باید خودش محل قرارگیری انگشتانش روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نتهای موجود در آهنگ تشخیص دهد.
گاهی پیانیست جای دو دستاش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض میکند و گاهی بدون نواختن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده میکند. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویههای پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آنها بستگی دارد، اگر انگشتان را آرام روی کلاویهها فشار دهیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو میشنویم و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویهها شدت پیدا کند صدای بلندتری از پیانو میشنویم که گویی صدای باند ضبط را زیاد کردهایم که به این حالت تاچینس مانس گویند. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویهها با احساس زیاد و آرام زده و نواخته میشود و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعههایی همچون راک و بلوز اجرا میشود شدت ضربه روی کلاویهها بیشتر شده و قدرت بیشتری نسبت به قطعههای عاشقانه پیدا میکند.
نحوه نتنویسی برای پیانو
نت نویسی پیانو در دو حامل انجام میشود. حامل بالا برای دست راست و حامل پایین برای دست چپ. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان میدهند. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز میگردند. یک نوازنده پیانو باید بتواند همزمان دو خط موسیقی را خوانده و با هر دو دست اجرا نماید.
نُت (به انگلیسی: Note) اصطلاحی در موسیقی، که دو معنی عمده دارد:
نشانهای است در یادداشتهای موزیکال برای نشان دادن نسبیِ مدت و زمان اجرای یک صوت؛
یک صدای معین، بهتنهایی.
نتها مانند «اتمهای» بسیاری از موسیقیهای غربی هستند: تجزیهوتحلیل اجزای یک اثر موزیکال که ایفای آن را آسان میکند، درک موسیقی، و آنالیز.
اصطلاح نت میتواند در هر دو معنیِ عام و خاص: یکی مثل وقتی که میگوییم «قطعهٔ تولدت مبارک با دو نتِ همصدا آغاز میشود»، و دیگری «قطعه با دو بار تکرارِ یک نت شروع میشود». در حالت قبلی، اصطلاح «نت» به یک عمل موسیقایی اشاره میکند؛ در دومی، در این حالت به تعدادی از اعمال موسیقایی با یک صوت معین اشاره میکند.
سینثسایزر (به انگلیسی: Synthesizer یا Synth) (به فارسی: ساز برقی یا ترکیبکننده) ابزار الکترونیکی است که قادر به تولید انواع مختلف صدا و ترکیب سیگنالهای با فرکانس متفاوت است. سینثسایزرز به جای تولید صدای مستقیم طبیعی سیگنالهای الکتریکی میسازد که میتواند متعاقباً از داخل بلندگو یا هدفون پخش شود.
کیتارو آهنگساز مشهور اهل ژاپن یکی از بهترین نوازندگان سینثسایزر در جهان است. او در آهنگهایش از این ساز بسیار استفاده میکند.
سینثسایزرها غالباً ولی نه الزاماً توسط کلاویههای پیانویی کنترل میشوند، که منجر به دستهبندی آنها در رده کیبوردها میشود. سینثسایزر میتواند طیف گستردهای از صداها را شامل صداهای انواع آلات موسیقی، صداهای انسانی و خاص و صداهای طبیعی و حتی صداهایی که پیش از این وجود نداشته اند را به صورت یک طنین با فرکانسهای مشخص و متفاوت الکتریکی تولید و ترکیب نماید به عبارت دیگر سینثسایزر میتواند به همانندسازی صداهای موسیقایی، شامل انواع آلات موسیقی و صداهای طبیعی یا غیر موسیقایی بپردازد یا نواهای نامتعارف تولید کند.
سینثسایزرها با روشهای متعددی به تولید سیگنالهای الکتریکی صداهای مختلف میپردازد که این روشهای تولید و ترکیب سیگنالهای صدایی، منجر به دسته بندی انواع مختلفی از این وسیله میشود که عبارتند از: سینثهای افزاینده و کاهنده، سینثهای جدول امواج، سینثهای فرکانس تلفیق، سینثهای فاز اغتشاش، سینثهای سمپل پایه و سینثهای قالبسازی فیزیکی.
آهنگساز اسرائیلی جوزف تال در استودیوی موسیقی الکترونیک در اورشلیم (۱۹۶۵) – در سمت راست تصویر دستگاه سینثسایزر ساختهٔ Hugh Le Caine دیده میشود.
اولین سینثسایزر الکتریکی در سال ۱۸۷۶ توسط الیشا گری اختراع شد، وی به دلیل توسعه بخشیدن به مدلهای اولیه تلفن شناخته شده بود. رابرت موگ با اختراع مدل کاملاً جدیدش انقلابی در صنعت ساخت سینثسایزرها انجام داد که در سال ۱۹۶۸ توسط وندی کارلوس در قطعه «Switched-on Batch» استفاده شد، قطعهای محبوب که صدای سینثسایزرها را به موسیقیدانهای بسیاری معرفی کرد. در سال ۱۹۷۰ توسعه اجزای جامد مینیاتوری به سینثسایزرها اجازه داد تا تبدیل به ابزارهایی خودمتشکل، قابل حمل و آسان برای بکارگیری در اجراهای زنده شوند. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، کمپانیهایی مانند یاماها شروع به فروش سینثسایزر نسبتاً کوچک و مقرون به صرفهای مانند یاماها دی ایکس ۷ کردند، به هنگام توسعه واسطهای ابزار موسیقی دیجیتال راه را برای آسانترکردن ادغام و هماهنگی سینثسایزرها با دیگر ابزارهای الکترونیکی هموارکرد. در اوایل دهه۱۹۹۰ میلادی سینثسایزرهای پیچیده دیگر نیازی به متخصصین سختافزار نداشتند و شروع به ظهور در قالب نرمافزارها در کامپیوترهای شخصی کردند، اغلب به صورت شبیهسازی سختافزار و دستگیرهها و پیچها روی صفحه نمایش.
با شروع قرن 21، سینثسایزرها در بسیاری از ژانرهای موسیقی نظیر؛ موسیقی پاپ،موسیقی راک، موسیقی دنس و… مورد استفاده قرار گرفته است. برخی از آهنگسازان موسیقی کلاسیک معاصر نیز برای سینثسایزر ها قطعاتی را نوشته اند.
سایت کوداک,فروشگاه کوداک,کوداک
در نتنویسی موسیقایی، علامتهای تغییردهنده قبل از نتها قرار میگیرند. تغییرات سیستماتیک روی هفت نت در گامها را میتوان در سرکلید نوشت، با توجه به اینکه آنها روی تمامی نتهای مورد نظر در قطعه تأثیر میگذارند. تأثیرات سرکلید و علامتهای تغییردهندهٔ محلی (عرضی) با هم ترکیب نمیشوند. اگر سرکلید ♯G را نشان میدهد، علامت عرضی ♭ آن را به ♭G تغییر میدهد نه به ♮G، اما بعضی اوقات این نوع از علامتهای تغییردهندهٔ نادر بهمعنی ♮ (طبیعی)، همراه با یک ♭ برای واضح کردن آن بکار میرود. همچنین (و عموماً)، علامت double sharp در سرکلید همراه با علامت ♯ بهمعنای دوبل دیز است نه سه دیز.